Inhoud
- Bronnen van de huid voor neustransplantaten
- Neustransplantatieprocedure
- Types van transplantaten
- Voor en na transplantatie
Een huidtransplantatie, waarbij een nieuwe huid op een beschadigde of verwijderde huid wordt geplaatst, kan worden gebruikt om het uiterlijk van de neus te herstellen na een verwonding of ziekte. Bij dit type transplantaat wordt de neus gewoonlijk naast de huid opnieuw opgebouwd met kraakbeen en weefsels.
Bronnen van de huid voor neustransplantaten
Een prothese op de neus kan een beschadigde of vernietigde huid vervangen door verwondingen, brandwonden, ziektes zoals huidkanker en zweren. Een van zijn vormen is de autograft, waarbij de huid wordt geoogst van een ander deel van het lichaam van de patiënt. Het kan overal vandaan worden verwijderd, hoewel het meestal afkomstig is van delen bedekt met kleding, zoals de bilspieren of dijen. In een allograft wordt de getransplanteerde huid van een andere persoon of van een gekweekt weefsel genomen. In een xenograft komt de huid van dieren, meestal varkens.
Neustransplantatieprocedure
Na het scheren van een dunne laag huid van de donorplaats, reinigt de chirurg de dode cellen en bacteriën van het oppervlak van de neus en verspreidt de nieuwe huid door de transplantatieplaats. Het transplantaat wordt met clips of steken op zijn plaats gefixeerd, waarna de neus wordt afgedekt met steriele verbanden en een beschermkap die drie tot vijf dagen op zijn plaats blijft. Patiënten moeten hun neus gedurende twee tot drie weken beschermen tegen trauma. Als het transplantaat succesvol is, zal de nieuwe huid bloedvaten ontwikkelen en zullen de zweetklieren en de haarzakjes op natuurlijke wijze groeien.
Types van transplantaten
Een gedeeltelijke-dikte-ent gebruikt slechts de twee oppervlakkige lagen van de huid, bekend als epidermis en dermis, van de donorplaats. Een entmateriaal van volledige dikte gebruikt verschillende huidlagen. Door een realistischer uiterlijk te geven, wordt deze techniek meestal gebruikt in procedures op zeer zichtbare plaatsen, zoals het gezicht. Voor neustransplantaties gebruiken chirurgen meer van het samengestelde transplantaat, dat lagen van vet en kraakbeen van de donorplaats bevat, evenals de huid. De extra lagen dragen bij aan een meer realistisch driedimensionaal uiterlijk, waardoor deze techniek ideaal is voor nasale reconstructie.
Voor en na transplantatie
Artsen geven expliciete instructies om patiënten te enten over pre-operatieve ingrepen. Geneesmiddelen die stolling remmen, zoals aspirine, zijn over het algemeen verboden. Er wordt gevraagd dat de persoon niet voedt van acht tot 12 uur vóór de operatie. Na de procedure kunnen patiënten infecties, doorligwonden en een geringe gevoeligheid voor de huid van de neus ervaren. De vervanging van de huid kan verkleurd of anderszins getextureerd zijn in vergelijking met de oorspronkelijke huid. Mogelijke complicaties zijn onder meer het falen van het nieuwe transplantaat, een opeenhoping van bloed onder het gebied en stolsels.