Inhoud
Pentakels en pentagrammen zijn symbolen die gewoonlijk worden gebruikt door Wiccans en andere neo-heidense beoefenaars. Hun gebruik dateert al van voor christelijke tijden, maar ze bereikten een zekere bekendheid onder christenen als een Satanisch symbool. Hoewel de Kerk van Satan een oppervlakkig vergelijkbaar symbool herkent - het Baphomet-teken - als het officiële symbool, verschilt het gebruik en de betekenis van dit symbool van dat van het heidense pentagram en pentagram.
Gemeenschappelijke kenmerken en overeenkomsten
Pentagrammen en pentakels hebben de vijfpuntige ster als centraal kenmerk. Beide kunnen worden getekend met één tip omhoog en twee omlaag of omgekeerd, met twee tips omhoog en één omlaag. Andere symbolen die qua uiterlijk lijken, bevatten andere symbolen in of rond de ster.
pentagrammen
Het pentagram wordt traditioneel uitgedrukt als een vijfpuntige ster zonder decoraties. Het is sinds de 6e eeuw voor Christus gebruikt als een clandestien symbool voor de volgelingen van Pythagoras, die de zoektocht naar kennis onderwezen; de moderne vrijmetselaarsorde traceert zijn oorsprong op dit moment. De eerste vijf boeken van de Hebreeuwse Geschriften, gezamenlijk bekend als de Torah, worden ook voorgesteld door een pentagram en in christelijke tijden werd het gebruikt als een symbool van de vijf wonden die Jezus tijdens de kruisiging ontving.
pentagram
Het pentagram verschilt van het pentagram in de zin dat het een vijfpuntige ster heeft, omringd door een cirkel; een omgekeerd pentacle siert bijvoorbeeld de Congressional Medal of Honor van de Verenigde Staten. Hoewel het in de eerste plaats een symbool is van Wicca-spiritualiteit, zijn hellende of omgekeerde pentakels opgenomen in de logo's van sommige hardrock- en heavy metal-banden om een gevaarlijker en rebelser beeld over te brengen, dankzij de associatie met het satanisme onder de leken om het effect te projecteren gewenst.
Baphomet Signet
De Baphomet-zegel is een omgekeerd pentakel met een geitenkop verwerkt in het sterontwerp. In sommige afbeeldingen vormen de twee bovenste uiteinden de hoorns van de geit en de onderste punt vormt de snuit of kin van de geit. Het gebruik dateert van vóór een georganiseerde groep die zichzelf satanistische beoefenaar noemt, en is verbonden met de marteling van de Tempeliers tijdens de inquisitie.