Inhoud
- Untitled Poem van Giovanni Malito
- "The Sea Spirit and the Falling Star" door Jack London
- "Shooting Star" van Andy Travis
- "Onze vallende ster" door Kim McFall
Dichters gebruiken vaak afbeeldingen uit de natuur om persoonlijke verhalen te vertellen en emoties te uiten. De afbeeldingen van sterren en vallende sterren verschijnen in gedichten, vaak gerelateerd aan liefde of het passeren van liefde. Sommige gedichten imiteren de vorm van de lange staart van de sterren aan de nachtelijke hemel; andere dichters schrijven gedichten die zich richten op de kortheid van de ster die een seconde of minder door de lucht snijdt.
Untitled Poem van Giovanni Malito
Een kort gedicht van Giovanni Malito, de Iers-Ierse dichter uit Cork, Ierland, beschrijft een vallende ster met weinig lijnen. Het korte gedicht van zes regels, allemaal kleine letters, met alleen een leesteken - een streepje. Vergelijkbaar met een haikai, viert het gedicht zonder titel de vallende ster als een haikai een kleine steen of boom viert. Het gedicht heeft ook een gespannen ritme, met een syllabische structuur 4-3-4 2-6-6. Het gedicht begint met: "De vallende ster / de lucht vaagt / echt wordt." Deze korte maar nauwkeurige beschrijving helpt de lezer om de dichter te vertrouwen, dat hij een scherp, oplettend en vriendelijk oog heeft. De tweede en laatste strofe, "heldere nacht / in de ruimte van glimlach / de meteoor is weg", geeft de lezer het gevoel de vallende ster te hebben gezien, maar de ster verdwijnt in de tweede die wordt gezien, als een korte, oprechte glimlach.
een vallende ster in de lucht wordt echt
heldere nacht - in een glimlach is de meteoor verdwenen
- Giovanni Malito (1957-2003)
"The Sea Spirit and the Falling Star" door Jack London
Jack London was vooral een verhalenverteller en romanschrijver, maar hij schreef ook gedichten. Een zeldzaam gedicht, "The Sea Spirit and the Falling Star" - oorspronkelijk gepubliceerd als een manuscript in 1899 - vertelt een antropomorfisch verhaal over de oorsprong van vallende sterren. Het gedicht is verhalend, lyrisch en rijmend. Het gedicht begint:
"Op een avond riep een beetje zee-geest op zee" Nu is mijn tijd "En hij keek omhoog En hij keek naar zijn liefde; hij was tenslotte verliefd, begrijp het."
De lijnen zijn zoet en fantasievol en moedigen de lezer aan om meer te leren over de liefde van deze geest, die een ster in de hemel is. Het gedicht blijft beschrijven hoe de geest van de zee naar de hemel oprijst om de ster te bereiken, maar alleen de maan bereikt. Hij mist zijn huis in de zee en wil sterven. De bovenstaande ster daalt vervolgens dapper om hem te redden en terug te brengen naar de zee.
"Niet een beetje te snel. Ze kwam naar de maan toen ze de hand van haar minnaar pakte en zong van vreugde toen ze de zee bereikten. Wel in het huis van de geest van de zee."
"Shooting Star" van Andy Travis
Andy Travis schreef het gedicht "Falling Star" in 2002 over het ontdekken en koesteren van de liefde van zijn leven. Het gedicht beschrijft dat zijn verlangen naar een ster de liefde tussen hem en zijn vriendin schiep.
"Ik wenste ooit een ster en dat verlangen bracht me hierheen. Verlangen, meer dan een droom, nog geen fantasie, zou op één of andere manier uitkomen."
De spreker in het gedicht maakt zich zorgen over het feit dat hij een ster vraagt om niet uit te komen, dat hij geen ware liefde met dit meisje zal vinden. Hij voelt echter dat hij het wenst zoals hij zou moeten.
"Ik heb nu mijn liefde met een warme omhelzing omdat ik ooit een begeerster wenste die ons hier bracht"
"Onze vallende ster" door Kim McFall
"Onze vallende ster", geschreven door Kim McFall, is een verhalend gedicht over het verlies van de moeder en vader van een nog te verwachten kind. De moeder vergelijkt het korte leven van de baby met dat van een vallende ster: mooi en wonderbaarlijk maar vluchtig. De dichter schrijft:
"Wanneer begon onze liefde voor jou?" Het moment dat we wisten dat je bestond. "Hoewel je leven te kort was, ben je voor altijd een blijvende herinnering in onze harten."
Later in het gedicht, aanbidt de moeder de baby als een metaforische ster:
'Je bent een straal helder licht die ons zo snel passeerde Onze kleine vallende ster ... we zullen altijd van je houden En we zullen je ooit in de lucht zien.'
Het gedicht is tragisch, maar het verheerlijkt de liefdevolle toon en het medeleven van de moeder voor het vertrek van haar kind en haar hoop haar in de lucht te zien.