Inhoud
Sla, een van de meest verse gewassen die het gemakkelijkst groeit, is meestal een stevige plant die bestand is tegen lichte vorst. In tropische gebieden is het mogelijk om het te laten groeien in de lente en de herfst. Krulsla is het snelst groeiende en laagste onderhoud van de zes beschikbare variëteiten; de gladde, Romeinse, Amerikaanse, mimosa en paarse sla zijn de andere vijf variëteiten. Sla, zelfs resistent, is niet onkwetsbaar. Een verscheidenheid aan factoren, van onjuiste tuinieren tot ziektes, kan de bladeren geel of gekleurd maken. Een juiste identificatie van de oorzaak van deze problemen is essentieel om ze te corrigeren.
Minerale tekorten
Het vergelen van slabladeren kan een klassiek symptoom zijn van stikstofgebrek. In sommige regio's is dit probleem met name waarschijnlijk in het voorjaar, wanneer nutriënten gemakkelijk door regen worden weggespoeld. Volgens de Royal Horticultural Society uit de Verenigde Staten, waarbij de basis van sla met organische mest, zoals mest of rottende bladeren, stikstof uit de bodem kan terugwinnen. Gebruik voor een snellere oplossing een meststof met een hoog stikstofgehalte, zoals ammoniumsulfaat. Volg de instructies op het etiket voor de juiste hoeveelheid. Magnesiumgebrek veroorzaakt ook vergeling, meestal tussen de vezels van de bladeren. Deze vorm van mineralengebrek, meer voorkomend in lichte en zandige bodems, kan ook worden veroorzaakt door overmatig gebruik van meststoffen met een hoog kaliumgehalte. Het bedrijf stelt de toepassing voor van Epsom-zouten - of magnesiumsulfaat - rond de wortels van de planten in een hoeveelheid van 28 g product voor elke 90 cm bodem.
Overmatige irrigatie
Volgens de website vegetableexpert.co.uk kan te veel gieter de slablaadjes ook geelachtig en verdord laten. Als algemene regel geldt dat de meeste sla om de zes tot tien dagen moet worden bewaterd, op een diepte van 38 cm. Het is noodzakelijk om de irrigatiefrequenties aan te passen aan de klimaatsituatie; regen kan de behoefte aan irrigatie verminderen, terwijl een opeenvolging van hete, wolkenloze dagen vaker moet worden bewaterd. Diepe en sporadische irrigatie is effectiever dan frequente en ondiepe irrigatie; de laatstgenoemden kunnen het vaste vestigen van wortels niet bevorderen.
Schimmelaandoeningen
Bleke en gele vlekken aan de bovenzijde van rijpe slablaadjes zijn een klassiek teken van meeldauw, wetenschappelijk bekend als Bremia lactucae. Een witte, zachte aanslag die zich twee dagen na het verschijnen van de vlekken ontwikkelt, kan de diagnose helpen bevestigen. Na de eerste vergeling wordt het geïnfecteerde weefsel meestal bruin. Onderzoekers van de Universiteit van Florida melden dat meeldauw kan worden behandeld met fungiciden, waaronder maneb en metalaxyl. Als slameeldauw een constant probleem is in de tuin, probeer dan resistente gewassen te kopen. Vermijd ook te veel water en neem de bladeren niet op als ze nat zijn. Het verschijnen van schimmels Fusarium verwelken, of Fusarium oxysporum begint meestal met een roodachtig bruine band die door de wortel loopt tot de kruin van de sla, gevolgd door geelachtige bladeren die donker worden. Verwijder onmiddellijk geïnfecteerde planten en gooi ze weg in een afgesloten container. De beste verdediging tegen Fusarium verwelking is het kopen van slazaad dat met fungicide is behandeld.
vereisten
Het bieden van adequate omstandigheden voor sla kan infecties en mineraaltekorten helpen voorkomen. Volgens de Ohio State University, Verenigde Staten, ligt de ideale temperatuur voor plantengroei tussen 7 ° C en 18 ° C; hogere temperaturen benadrukken de planten en kunnen een bittere smaak in sla veroorzaken. Bovendien moet de grond vochtig zijn, rijk aan organisch materiaal en goed gedraineerd, met een licht zure pH van 6,0 tot 6,5. Om de juiste luchtcirculatie te krijgen, verdeelt u de planten op een afstand van 30 cm.