Inhoud
Enterobacter cloacae is een opportunistische ziekteverwekker. Dit betekent dat het ziekte veroorzaakt nadat zijn gastheer is verzwakt door een andere pathologie. Enterobacter cloacae is verantwoordelijk voor bacteriëmie, endocarditis, osteomyelitis, septische artritis, evenals huid-, luchtweg- en urineweginfecties. Veel van deze infecties zijn nosocomiaal, dat wil zeggen dat ze het gevolg zijn van ziekenhuisbehandeling.
Formaat
Enterobacter cloacae heeft de vorm van een stok. Gemiddeld zijn staafvormige bacteriën of staafjes 0,5 tot 1 µm breed en 1 tot 4 µm lang. Enterobacter cloacae meet 0,3-0,6 x 0,8-2,0 µm, waardoor ze klein zijn in vergelijking met andere bacillen.
Mobiliteit
Deze bacteriën bewegen zich via peritrich flagella. Peritrichium geeft aan dat de bacterie flagella heeft verspreid over het hele oppervlak, waardoor deze in alle richtingen kan bewegen.
Optioneel anaëroben
Enterobacter cloacae is een optionele anaërobe. Deze bacteriën kunnen zowel in aanwezigheid als afwezigheid van zuurstof groeien. Met deze functie kunnen ze zich aanpassen aan verschillende media.
Gram-negatieven
Enterobacter cloacae zijn gramnegatief, wat verwijst naar de manier waarop ze reageren op de Gram-test. Deze test is ontwikkeld door de Deense wetenschapper J.M.C. Gram. Gram markeerde een kweek van bacteriën met violet kristal en als de bacteriën de kleurstof bleven, zouden ze grampositief zijn. Gramnegatieven, zoals Enterobacter cloacae, fixeren de kleurstof niet omdat hun celwanden kleine hoeveelheden peptidoglycaan bevatten.
Negatieve oxidase
Zoals blijkt uit de oxidase-test, is Enterobacter cloacae oxidase-negatief. Deze test bepaalt hoe de bacteriën reageren op de reagensoxidase. Als de bacterie binnen tien tot dertig seconden violet wordt, is hij oxidase-positief. Als het geen violette kleur vertoont, of als het na 30 seconden vlekken vertoont, is het een negatieve oxidase, net als Enterobacter cloacae.
Positieve catalase
Enterobacter cloacae is een positieve catalase, wat verwijst naar de reactie op de catalase-test. In deze test stellen wetenschappers de bacteriën bloot aan waterstofperoxide. Als zich snel bellen vormen, wordt de bacterie als een catalase-positief beschouwd. Als er geen bellen ontstaan of als ze langzaam verschijnen, wordt de bacterie als een katalase-negatief beschouwd.