Inhoud
Hoewel krabvlees eiwitten, omega 3-vetzuren en andere voedingsstoffen bevat, kan een onjuiste behandeling en opslag van rauw vlees de groei van ziekteverwekkende bacteriën mogelijk maken. Uiteraard bestaan bacteriën in harmonie met zeedieren. Zodra ze doodgaan, kunnen micro-organismen zich vermenigvuldigen, waardoor schadelijke gifstoffen ontstaan. Het kopen van producten van een visbeurs met goede technieken voor voedselverwerking is essentieel. Gekocht rauw krabvlees moet op ijs worden bewaard, dat niet is gesmolten, om te voorkomen dat bacteriën zich vermenigvuldigen.
Stap 1
Ruik het krabvlees. Als het beschadigd is, ruikt het naar ammoniak. Bovendien mag rauw vlees niet visachtig of zuur ruiken, maar moet het een licht, zoet aroma hebben. Het kan ook een zoute geur hebben, wat ook acceptabel is.
Stap 2
Voel de textuur van het krabvlees. Rauw vlees heeft een stevige, niet zachte consistentie. Als het beschadigd is, zal het plakkerig zijn, volgens de Maryland Blue Crab. Als de krab een plakkerige laag op je vingers achterlaat, gooi deze dan weg.
Stap 3
Let op de kleur van het vlees. Rauw krabvlees moet parelwit zijn. Als het geel of grijs is, is het beschadigd.
Stap 4
Vraag de verkoper hoe lang het vlees is bewaard. Zeevruchten mogen niet langer dan twee dagen worden bewaard.
Stap 5
Eet het krabvlees binnen twee dagen na aankoop, volgens de FDA (Food and Drug Administration). Zeevruchten moeten op ijs worden bewaard in het koudste deel van de koelkast.