Inhoud
De Sugar Act van 1764 legde handelsbelastingen en -voorschriften op aan Amerikaanse kolonisten. Het Parlement hoopte dat de wet fondsen zou werven om de schuldenlast van de Zevenjarige Oorlog af te lossen. Ze eindigde met het verenigen van rijke en arme kolonisten tegen het Britse gezag en maakte de weg vrij voor de Amerikaanse revolutie.
Driehoekshandel
In de 18e eeuw creëerden handelaren in Massachusetts en Rhode Island een bloeiende handel in het Caribisch gebied. De Britse, Franse en Nederlandse kolonies van de eilanden produceerden melasse. Distilleerderijen in New England veranderden melasse in rum en handelaars verkochten het in West-Afrika aan de slaven, die het op hun beurt verkochten aan het Caribisch gebied in ruil voor melasse. De Amerikaanse kolonisten die bij deze driehoekshandel betrokken waren, verhoogden hun winst door Franse en Nederlandse melasse te kopen, die over het algemeen goedkoper waren dan Britse melasse. In 1733 keurde het parlement de wet van Melasse goed, waarin belasting of belasting werd geheven van zes cent per gallon (4 liter) in Franse en Nederlandse melasse geïmporteerd door de Britse koloniën. De belasting was echter niet afdwingbaar omdat veel douaneagenten het niet in rekening brachten en Amerikaanse handelaren het gemakkelijk konden vermijden door smokkel.
De zevenjarige oorlog
In 1763 versloeg Groot-Brittannië Frankrijk in de Zevenjarige Oorlog, de Franco-inheemse Oorlog, in de Verenigde Staten, en werd het eigenaar van Noord-Amerika en de volle zee. De oorlog verloor Groot-Brittannië echter met grote schulden. Ongeveer de helft van het jaarlijkse budget van het land ging naar haar. De regering besloot dat de koloniale handel een belangrijke bron van inkomsten was. Ze geloofden dat kolonisten, omdat de Amerikaanse koloniën baat hadden bij de Britse militaire macht, een deel van de rekening moesten betalen via belastingen.
De suikerwet
In 1764 keurde het parlement de suikerwet goed, ook wel de belastingwet genoemd, die de plicht op Franse en Nederlandse melasse en rechten op geraffineerde buitenlandse suiker, koffie, indigokleurstof en Madeira-wijn verlaagde en verhoogde uitgevoerd op Britse geraffineerde suiker die wordt uitgevoerd naar de Amerikaanse koloniën. Het smokkelen van buitenlandse suiker en melasse is nutteloos geworden en Britse suikerplanters hebben een monopoliepositie verworven over de productie van dit product. De belastingen verminderden de winsten van de handelaars en verhoogden de prijzen van de getroffen goederen.
toepassing
In tegenstelling tot de wet van Melasse, heeft de Suikerwet een systeem gecreëerd om de regels die het oplegt, te handhaven. Ze stuurde agenten naar de koloniën om de belastingen te innen en gaf meer bevoegdheid aan de vice-admiraalrechtbanken om met de handel om te gaan. Ze probeerden meestal zaken betreffende het loon van zeelieden en handelsrecht. Met een rechter en geen jury konden ze geschillen snel beslechten. Hun beslissingen waren echter niet bindend voor anderen. De Sugar Law creëerde een vice-admiraal hof in Halifax, Nova Scotia, en verleende het jurisdictie over de andere vice-admiraalrechtbanken in de koloniën.
reactie
De suikerwet legde de basis voor de strijd van de Amerikaanse kolonisten voor onafhankelijkheid. De leges die de wet oplegde hielpen de rijke Amerikaanse handelaars en lagere klassen te overtuigen die een gemeenschappelijk belang hadden dat verschilde van de Britse belangen. Ze zagen een onderscheid tussen wetten zoals de Handelingen van Navigatie, die door de handel worden gereguleerd, en wetten, zoals de Suikerwet, die de inkomsten uit belastingen verhoogde. Ze geloofden dat het Britse parlement de koloniale handel kon reguleren, maar alleen koloniale regeringen konden belastingen heffen op kolonisten.