Inhoud
- Kenmerken van de opgerichte maan
- Gefaseerde vechttechnieken
- Ongewapende geënsceneerde strijd
- Vechten opgevoerd met wapens
Entertainment is een serieuze zaak. Om effectief het publiek aan te trekken en het succes van de show te waarborgen, streven theaterkunstenaars ernaar om hun uitvoeringen maximaal realistisch te maken. Soms vereist de uitvoering deze professionals scènes van geweld of gevechten op het podium. Het is noodzakelijk dat de actie het realisme handhaaft en ook de veiligheid van de artiesten waarborgt. Het is hier daarom dat de geënsceneerde strijd het verschil maakt.
Kenmerken van de opgerichte maan
Gefaseerd bestrijden verwijst naar gewelddadige artistieke prestaties. Het is een gespecialiseerd gebied van choreografie dat zorgt voor een realistische vechtscène met behoud van de veiligheid van de acteurs. Een worsteldirecteur is verantwoordelijk voor de gevechtstechnieken die worden gebruikt in een theatervoorstelling. Hij werkt samen met de regisseur van het stuk om ervoor te zorgen dat de vechtscènes in overeenstemming zijn met de artistieke opvatting van deze professional. De worsteldirecteur heeft meestal een goede kennis van vechtsporten op zijn cv.
Gefaseerde vechttechnieken
Geënsceneerde gevechtstechnieken worden gebruikt in verschillende gewelddadige acts op het podium, waarmee gewapende of ongewapende gevechten kunnen worden gesimuleerd in een passage uit bijvoorbeeld een Shakespeare-klassieker of een recenter gevecht met bendes street. Wat de behoefte ook is, het doel van de geënsceneerde strijd is om een illusie van geweld te creëren door het gebruik van methoden die veilig zijn voor de acteurs. Deze technieken zijn gebaseerd op daadwerkelijke gevechten, zijn buitengewoon goed ontwikkeld en gerepeteerd.
Ongewapende geënsceneerde strijd
Ongewapend vechten omvat gevechten met illusoire caps, stoten en wurgen. Wat deze techniek zo speciaal maakt, is het vermogen om de illusie te creëren van een klap die in feite geen contact maakt met het gezicht van het slachtoffer. De persoon die de klap brengt en degene die de klap ontvangt, staat op een afstand van ongeveer anderhalve armlengte van de andere. De agressor maakt een klapbeweging, voorbij het gezicht van het slachtoffer, maar zonder contact te maken. Tegelijkertijd produceert het slachtoffer een handklap met zijn handen - die op heuphoogte moet blijven, verborgen voor het publiek. Voor een effectieve wurgscène plaatst de dader zijn handen op het sleutelbeen en houdt de pols van het slachtoffer vast en houdt deze in de oorspronkelijke positie. De rest hangt af van de gezichtsuitdrukkingen van de agressor en zijn slachtoffer.
Vechten opgevoerd met wapens
Een scène van geweld met wapens kan te maken hebben met gevechten met zwaarden of andere soortgelijke objecten en met steken. Aanvals- en verdedigingssituaties met betrekking tot zwaarden worden vaak op het podium aangepast om de veiligheid van de acteurs te waarborgen. Een basisregel is om het wapen nooit voor het gezicht van de tegenstander te houden. Verschillende bewegingen moeten langs het lichaam van de tegenstander gaan of stoppen voor het doelwit van de aanval. Een realistische steekvertolking vereist dat de aanvaller een hand op de schouder van het slachtoffer legt en deze met een mes vanaf de andere kant van het lichaam in de richting van de maag valt. Het slachtoffer buigt zich vervolgens over de hand van de kwelgeest en simuleert de impact van de steek op het publiek. Dan moet de acteur doen alsof hij zwaar gewond is door het wapen van de aanvaller.