Inhoud
- introductie
- Marechal Humberto de Alencar Castelo Branco (1964 tot 1967)
- Maarschalk Artur da Costa e Silva (1967 tot 1969)
- Generaal Emílio Garrastazu Médici (1969 tot 1975)
- Generaal Ernesto Geisel (1974-1979)
- Generaal João Baptista de Oliveira Figueiredo (1979-1985)
introductie
Op 31 maart 1964 leed de Braziliaanse regering een staatsgreep door soldaten die tegenstander waren van de toenmalige president João Goulart, die van de macht was ontdaan. De strijdkrachten namen de staat over en legden een dictatoriaal militair regime op dat 21 jaar duurde. Dit regime eindigde in 1985 toen Tancredo Neves, de eerste burgerpresident sinds de verkiezingen van 1960, indirect werd gekozen. Ontdek wie de vijf Braziliaanse presidenten waren die het land regeerden tijdens de militaire dictatuur van 1964-1985.
Marechal Humberto de Alencar Castelo Branco (1964 tot 1967)
Maarschalk Castelo Branco heeft de eerste institutionele wetten (AI's) ingesteld en maatregelen genomen zoals de schorsing van politieke rechten van burgers; de nietigverklaring van parlementaire mandaten; de ontbinding van alle partijen en de oprichting van twee nieuwe politieke verenigingen: de National Renewal Alliance (Arena), die de regeringspartijen en de Braziliaanse Democratische Beweging (MDB) samenbracht, die de tegenpartijen bij elkaar bracht. Castelo Branco verkreeg in overleg met de Verenigde Staten leningen van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) om in de infrastructuur van het land te investeren. In 1967 trad de nieuwe grondwet in werking die het militaire regime wilde institutionaliseren en de invloed wilde vergroten. van de uitvoerende macht.
Maarschalk Artur da Costa e Silva (1967 tot 1969)
De regering van maarschalk Costa e Silva werd geconfronteerd met een golf van protesten, evenals stakingen en de politieke reorganisatie van de oppositie. Dit was de periode waarin de universitaire studentenbeweging ontstond, evenals linkse organisaties die geconfronteerd werden met de dictatuur. Als reactie op deze oppositiebewegingen radicaliseerde de regering de onderdrukkende maatregelen. In 1968 werd Institutionele wet nr. 5 (AI-5) uitgevaardigd, waarmee de dictatuur officieel werd uitgevoerd en het politieke systeem volledig werd gesloten, waarbij politie-militaire repressie werd toegestaan en het burgerschap werd beperkt. Costa e Silva eindigde zijn termijn vanwege gezondheidsproblemen.
Publiek domein
Generaal Emílio Garrastazu Médici (1969 tot 1975)
De regering van generaal Medici werd bekend als de meest repressieve van de militaire dictatuur. Repressie maakte deel uit van het dagelijks leven, evenals arrestaties, marteling, verbanning en verdwijningen van tegenstanders van het regime. Dit was ook de periode van censuur van artistieke en culturele manifestaties. De leningen verkregen door Castelo Branco werden geïnvesteerd in infrastructuur en dienden als basis voor wat bekend werd als het "economische wonder" van de jaren 1970. Miljoenen banen werden gegenereerd en het bruto binnenlands product groeide 12% per jaar. Dit economische model genereerde echter een enorme buitenlandse schuld, wiens belang de staat verhinderde om nieuwe investeringen te kunnen doen.
Generaal Ernesto Geisel (1974-1979)
De regering van generaal Geisel viel samen met het einde van het economische wonder. Hoge tarieven, de oliecrisis en de wereldwijde recessie hebben de Braziliaanse economie verstoord. Als gevolg hiervan werd de bevolking ontevreden. De oppositiepartij (MDB) was overwinnaar in de verkiezingen van 1974, won veel van de stemmen voor de Senaat en het Huis, en ook voor de prefecturen van de meeste grote steden. Het was in deze periode dat de (langzaam en geleidelijk) her-democratisering van het land begon.Tegen het einde van de periode van generaal Geisel hadden sociale en studentenbewegingen zich gereorganiseerd samen met de politieke oppositie en was de repressie afgenomen. In 1978 werd de AI-5 ingetrokken en het habeas-corpus hersteld.
Generaal João Baptista de Oliveira Figueiredo (1979-1985)
De regering van generaal Figueiredo was de laatste van de militaire dictatuur. De overwinning van de oppositie bij de verkiezingen in 1978 begon de heremocratisering te versnellen. Figueiredo verleende, met de Amnesty-wet, de directe terugkeer naar het land voor de Braziliaanse verbannen politici. Deze wet verleende ook gratie aan diegenen die politieke misdaden begingen. De recessie en de inflatie namen toe en de prestaties van de overheid waren slechts middelmatig op economisch gebied. In 1979 keerden de verschillende partijen weer aan het werk en werden er andere gemaakt, zoals de Partido dos Trabalhadores (PT). In 1985 werd de burger Tancredo Neves gekozen door het Electoral College, waarmee de periode van de militaire dictatuur werd afgesloten.