Inhoud
Namkaran is de hindoeïstische praktijk om een baby een naam te geven. Het woord "nama" betekent de naam en "karana" betekent doen of effect. De ceremonie vindt meestal plaats op de twaalfde dag na de geboorte van een baby, maar kan op elk moment tussen de twaalfde dag na de geboorte en vóór de eerste verjaardag plaatsvinden. Het naamgevingsproces is gericht op het creëren van een band tussen de baby en de rest van familie en vrienden, en vindt plaats thuis of in een tempel.
Doopritueel
De eerste tien dagen na de geboorte van een baby worden als "onrein" en "slecht voorteken" beschouwd. Wanneer de periode van 10 dagen afloopt, wordt het huis schoongemaakt en geheiligd. Op de veelbelovende dag, die varieert naargelang de regio, nemen de moeder en de pasgeborene deel aan een badritueel. Na het bad droogt de moeder de baby in een nieuwe handdoek en brengt de "kajal" of eyeliner op de ogen aan, en maakt een moedervlek op de wang.
Zegeningen
Nadat de moeder en het kind zijn gebaad, wordt het kind op de schoot van de vader gelegd om gezegend te worden. In variaties op de ceremonie maakt de moeder het hoofd van de baby nat als een reinigingsdaad. Het kind wordt dan aan de grootmoeder of vader van vaders kant gegeven, die naast de priester zal gaan zitten. Een heilig vuur wordt aangestoken en de priester roept de goden op om zijn zegen over het kind te schenken.
Het kind een naam geven
De naam van het kind wordt vervolgens gekozen op basis van een bepaald alfabet, dat wordt bepaald door de tijd en geboortedatum. De vader fluistert vervolgens de gekozen naam in het rechteroor van de baby, hetzij door een betelblad, hetzij vier keer, afhankelijk van de regionale traditie. De baby krijgt gewoonlijk vier namen: de naam nakshatra, die is gebaseerd op het sterrenbeeld waarin het kind is geboren, de naam van de godheid van de maand, de naam van de familiegod en de populaire naam waaronder het kind bekend zal zijn.
Na de ceremonie
Als de ceremonie voorbij is, zegenen vrienden, familieleden en priesters het kind en smeren ze honing of suiker op zijn lippen. Als het kind zijn lippen tuit, wordt dat als een goed teken beschouwd en brengt het grote vreugde onder de aanwezigen. Er is ook een feest voor gasten en priesters dat de ceremonie afsluit.
Overwegingen
Er zijn enkele overwegingen waarmee u rekening moet houden bij het kiezen van de naam van het kind. Het moet prettig klinken, gemakkelijk uit te spreken zijn en een indicatie zijn van het geslacht van het kind. Ook is er meestal een specifiek aantal klinkers en medeklinkers die in de naam moeten staan en het moet symbool staan voor roem, rijkdom of macht, samen met de familiekaste van het kind.
Traditie doorbreken
Deze tradities worden tegenwoordig zelden gevolgd. In plaats van vier namen te krijgen, kan een kind slechts twee formele namen en een korte naam hebben. Het kan ook een combinatie zijn van de namen van de ouders in plaats van de godheid. In sommige gemeenschappen en regio's is het kind vernoemd naar de grootouders van vaderskant of de vader.