Inhoud
Antigenen en antilichamen maken deel uit van het immuunsysteem van het menselijk lichaam. Antigenen zijn meestal complexe stoffen, vreemd voor het lichaam, die de aanmaak van antilichamen veroorzaken. Een stof die antigeen op het oppervlak bevat, wordt antigeen genoemd. Het lichaam herkent deze vreemde stoffen als indringers en organiseert zichzelf om ze te vernietigen met lymfocyten of witte bloedcellen die antilichamen uitscheiden. Antigenen zijn bijvoorbeeld te vinden op het oppervlak van voedsel, rode bloedcellen, neoplastische cellen en pollen. Het organisme produceert antilichamen met als enige doel het vernietigen van antigenen.
antigenen
Vóór de geboorte leren lymfocyten welke cellen deel uitmaken van het lichaam en beginnen ze ze te zien als niet-antigenisch of veilig. Het immuunsysteem herkent het "zelf" en probeert deze cellen niet te vernietigen. Dit wordt immunotolerantie genoemd. Elke nieuwe substantie die door het immuunsysteem wordt gevonden, wordt als een indringer beschouwd en vernietigd.
antilichamen
Antilichamen worden uitgescheiden door B-lymfocyten, een soort witte bloedcellen. Wanneer deze cellen een indringer herkennen, verhogen ze de secretie van antilichamen. Bloed en andere vloeistoffen transporteren de antilichamen door het lichaam naar waar ze nodig zijn. Antistoffen vallen de antigenen op twee manieren aan: direct en indirect.
Indirecte aanval
De meest effectieve manier om antigenen te vernietigen, is de activering van complementaire eiwitten die helpen om ze aan te vallen. Deze eiwitten voeren verschillende taken uit: breken binnenkomende cellen af, bevorderen agglutinatie van deze cellen of verzwakken exotische antigenen. Op de meest efficiënte manier reageren op het antigeen dat is geïdentificeerd.
Directe aanval
Antistoffen bestrijden ook antigenen door zich eraan te binden of door hun membraan aan te vallen. Deze fysische reactie, ook antigeen-antilichaamreactie genoemd, veroorzaakt agglutinatie van cellen en vergemakkelijkt het werk van andere witte cellen die het binnendringende antigeen moeten vernietigen. Het is echter niet zo effectief als de indirecte route.
Primaire en secundaire respons
De primaire respons is de aanvankelijke reactie van het lichaam op een antigeen. Het resulteert meestal in de productie van een klein aantal antilichamen. Dus het kost ons een paar dagen om een ziekte te overwinnen en ons beter te voelen. Dit is een langzaam proces.Als het immuunsysteem opnieuw aan hetzelfde antigeen wordt blootgesteld, reageert het veel energieker en produceert het snel een grote hoeveelheid antilichamen. Dit is de reden waarom een persoon normaal niet twee keer dezelfde ziekte krijgt en mogelijk immuun wordt voor sommige van hen.
vaccins
Het vaccin is een stof die in het lichaam wordt geïntroduceerd en die antigenen van een bepaald type bevat. Gewoonlijk is het gebruikte antigeen een verzwakte of inactieve versie van een bepaalde ziekte. Het doel is om de vorming van antilichamen te stimuleren die geheugencellen zullen produceren die in staat zijn om te onthouden hoe die specifieke indringer moet worden bestreden. Hierdoor kan het lichaam zichzelf in de toekomst tegen die ziekte beschermen door gebruik te maken van de secundaire antilichaamrespons.