Inhoud
Tegenwoordig kennen mensen de Caladium seguinum-plant ook onder de populaire naam aningapara of bij mij-niemand-kan. Deze wetenschappelijke naam, Caladium seguinum, was in de botanie uitgestorven en veranderd in Dieffenbachia seguine. Sommige boeken bevatten nog steeds oudere synoniemen, zoals Dieffenbachia picta of Dieffenbachia maculata.
Bron
De ik-niemand-kan is inheems in hete plaatsen, tropische en vochtige bossen, overal in Brazilië. Momenteel wordt deze plant veel gebruikt als sierplant voor woningen, omdat hij geen hoge blootstelling aan zonlicht nodig heeft.
Kenmerken
Het is een kruidachtige plant, en heeft een dikke, stevige stengel die grote, langwerpige groene bladeren met witte vlekken draagt. De plant wordt ongeveer 20 tot 50 cm hoog, met een uitrekking van 20 tot 30 cm, afhankelijk van het aantal aanwezige stengels.
Waarschuwing
De giftige stoffen die in mij-niemand-blik aanwezig zijn, worden nog vaak caladium seguinum genoemd. Het sap van deze groente bevat de enzymen oxalaat en proteolytisch. Contact met het sap kan dermatitis veroorzaken en het consumeren van de plant zelf kan pijn, zwelling of gevoelloosheid veroorzaken. Huisdieren en kleine kinderen kunnen ernstig letsel oplopen als ze de plant in grote hoeveelheden consumeren.
Donker verleden
Het medicijn seguinum caladium werd op een gecontroleerde manier door de kruidengeneeskunde gebruikt om kleine fysieke en psychologische pathologieën te behandelen. Misschien wel de beroemdste onderzoeken naar deze drug zijn gedaan door nazi-Duitsland. Het medicijn werd op honden getest om ze te steriliseren, en de nazi's hoopten in het geheim het medicijn aan mensen toe te dienen, aldus George Victor in zijn boek "Hitler: The Pathology of Evil".