Inhoud
Ode-gedichten bestaan al duizenden jaren. Gezien hun stijl en kwaliteit is de populariteit van deze gedichten niet verwonderlijk. Een formele manier om helden, historische gebeurtenissen en dierbaren te eren, de traditionele ode is een krachtige manier om te vieren wat dichters inspireert.
De traditionele odes kennen
De odes zijn gemaakt door de oude Grieken. Traditionele odes zijn een voorbeeld van lyrische poëzie, wat betekent dat ze een regelmatig rijm hebben, praten over gevoel en emoties en over het algemeen de eerste persoon gebruiken. Hun kenmerken zijn afhankelijk van de periode en de geografische locatie waarin ze zijn geschreven. Hoewel er drie hoofdcategorieën zijn, zijn er verschillende variaties op dit type vers.
Soorten traditionele odes
Historisch gezien zijn er drie soorten traditionele odes: pindarisch, gruwelijk en Engels sprekend (de meest recente wordt "romantisch" genoemd). Deze categorieën verwijzen naar de stijl, periode en land van herkomst. In termen van structuur verdelen geleerden ze echter in pindarische, gruwelijke en onregelmatige. Over het algemeen zijn odes geschreven in het Engels synoniem met ongeregelde, hoewel sommige dichters ervoor kiezen om te experimenteren met de eerste twee soorten structuren. Laat dit je niet in verwarring brengen. Een snelle zoektocht naar de kenmerken kan duidelijk maken welke aspecten elk kenmerken.
Verhaal
Píndaro, een oude Griekse dichter, vond de ode uit. Zijn gedichten waren oorspronkelijk bedoeld voor muzikale begeleiding en volgden een strikte vorm. Een gedicht in deze stijl heet "ode pindárica". De Romeinen worden "odes horacianas" genoemd, als eerbetoon aan de dichter Horácio. Deze odes waren intiemer en persoonlijker dan de eerste. Engelse dichters combineerden de twee genoemde vormen en namen innovaties op. De meest recente dichters hadden meer vrijheid in vorm en thema, waardoor de "romantische ode" kon ontstaan. Dit type gedicht is het meest emotionele en persoonlijke van allemaal.
Traditionele structuur
Traditionele odes hebben vaak een vooraf bepaalde metriek en een vast aantal onderdelen. De pindáricas hebben er drie: stanza, antístrofe en bijnaam. Ze zijn samengesteld uit strofen of regels van het gedicht met hetzelfde ritme of hetzelfde metrische en rijmpatroon. De ode in het Engels wordt onregelmatig genoemd, omdat de vorm geen gebruik maakt van de drie pindarische secties, wat schrijvers meer vrijheid geeft. Ze hebben meestal een regelmatig rijm.
Thematisch
In het klassieke Griekenland was de pindarische ode een eerbetoon aan mensen, plaatsen of gebeurtenissen. Vaak vierden ze atleten. Horacianen vierden meestal een vriend. In het Engels brachten de dichters nog steeds hulde. Ze schreven meer emotionele gedichten dan de oude en analyseerden daaruit hun eigen gevoelens en gedachten. Deze gedichten kunnen reflecties zijn op een specifieke persoon of plaats die inspiratie opleverde.