Inhoud
Halsters zijn een van de uitrusting die op veel paarden wordt gebruikt. Het zijn kleine vierkantjes leer die aan het hoofd van het paard zijn bevestigd en hou je oog gericht op wat voor je ligt, niet op de zijkanten of erachter.
Racing halsters
Koetsraces zijn gewone paardensporten waarbij paarden in een geschil auto's, rijtuigen of karren trekken. De benen van het paard worden beperkt door harnassen, waardoor hij niet kan galopperen. De race wordt gewonnen door het paard dat sneller kan draven. Voor veel paarden worden de halsters gebruikt om te voorkomen dat het afleidt. Paarden hebben hun ogen op de zijkanten van hun hoofd, wat aangeeft dat het bejaagde dieren zijn - zoals konijnen - en geen jagers, zoals katten. Paarden hebben daarom perifeer zicht, wat betekent dat ze de cursus kunnen verlaten tenzij ze gedwongen worden om de focus te houden.
Trek karren
Landbouwpaarden kunnen vatbaar zijn voor afleiding en als ze een ploeg of wagen trekken, hebben ze mogelijk halsters nodig om te voorkomen dat ze de focus verliezen in de richting waarin ze zouden moeten gaan. De halsters bedekken het achteraanzicht van het paard en dwongen hem recht voor zich uit te kijken en hem op de weg te houden. Shire-paarden ontvangen meestal halters om te oefenen.De halsters zijn onderdeel geworden van het "uniform" en worden herkend als onderdeel van de uitrusting van het shire-paard bij het trekken van karren. Halsters zijn ook nuttig om de kans te verkleinen dat het paard bang of hardloopt als het nog steeds vastzit.
Paarden zonder wagens
Renpaarden winnen vaak halters om gefocust te blijven tijdens het racen op een racebaan. De jockey heeft een beperkte mate van controle over het paard. Als hij besluit een andere route te nemen, neemt hij eenvoudig de jockey mee. Omdat dit problemen kan veroorzaken, krijgen renpaarden halters voor hun en jockey's veiligheid.
geschiedenis
Volgens de Grand National website werden halters vermoedelijk uitgevonden toen een prediker een weddenschap plaatste met een van zijn vrienden dat hij zijn paard de trap op kon in zijn huis, wat het paard zonder enig probleem deed. Toen hij echter probeerde het paard weer naar beneden te trekken, weigerde hij te bewegen. Toen besloot de voorganger om het hoofd van het paard te bedekken en naar beneden te trekken. Dit werkte en hij besefte dat het bedekken van het hele hoofd van het paard of een deel ervan hem ertoe zou kunnen aanzetten meer kansen te nemen dan normaal.