Inhoud
Thuja occidentalis, of noordelijke witte ceder, is een groenblijvende boom in de cipressenfamilie. Hij wordt 1,20 meter hoog in de vorm van een typische kegel. Deze boom kan lang leven en volgens het Amerikaanse ministerie van landbouw is er een in Ontario die meer dan 1650 jaar oud is. Thuja occidentalis komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika en is een favoriet hertenvoer. Het is ook een van de favoriete bomen voor bonsailiefhebbers, die het in een miniatuurversie kweken. Thuja occidentalis geeft de voorkeur aan koudere klimaten en wordt niet langer geplant in klimaatzones 2 tot 7.
Stap 1
Plant Thuja occidentalis op een zonnige locatie, met vochtige, rijke grond. Het kan overleven door in een schaduwrijke omgeving te worden geplant, maar zijn takken en kroon kunnen schaars zijn. Deze boom is bestand tegen seizoensgebonden overstromingen en droogte.
Stap 2
Geef de nieuw aangeplante Thuja occidentalis regelmatig water tot hij in de grond gaat zitten. Na die tijd heeft ze geen water meer nodig, behalve in ongebruikelijke omstandigheden. Thuja occidentalis kan overleven in droogtecondities, maar als de droogte ernstig of langdurig is, zal het op dat moment water geven.
Stap 3
De meeste Thuja occidentalis hebben geen kunstmest nodig, maar je kunt het bemesten met een stikstofrijke meststof om een diepgroene kleur in het gebladerte te bevorderen. Bemest een keer met een meststof met langzame afgifte in het voorjaar.
Stap 4
Kan Thuja occidentalis af en toe helpen om kracht en kracht te behouden. Kunnen de extra stammen die zich ontwikkelen, voor de boom sterk groeien uit één enkele stam. Wees voorzichtig en je kunt het niet overdrijven, omdat het niet goed herstelt van agressief snoeien. Thuja occidentalis wordt gewoonlijk gesnoeid tot een hek of barrièrevorm, dit soort snoei moet vroeg worden gestart met jonge bomen.
Stap 5
Bind de takken van Thuja occidentalis om ze te beschermen tijdens sneeuwval. De kleinste en bovenste takken kunnen breken bij zware sneeuwbelasting. Bovenste takken van Thuja occidentalis worden soms naar beneden getrokken en dicht bij de stam vastgebonden om ze te beschermen, maar dit kan de binnenste takken die bedekt zijn, doden. De aanbevolen praktijk is om de takken in de vorm van ondersteuning te binden, met een lus rond de tak die aan de hoofdstam is vastgemaakt. Deze methode voorkomt dat de takken naar beneden hangen, waardoor de onderste en binnenste takken zonlicht krijgen.