Inhoud
Röntgenfoto's, zoals röntgenfoto's van de borst of computertomografie (CT) -scans, kunnen de schaduw van het hart onthullen. Meestal hartschaduw of hartsilhouet genoemd, deze termen kunnen verwarrend zijn. Hartschaduw verwijst daarom naar het zichtbare deel van het hart op een röntgen- of CT-opname.
Verhaal
Röntgenstralen werden in 1895 ontdekt door Wilhelm Conrad Roentgen, een Duitse natuurkundige die kathodestralen bestudeerde. De ontdekking was per ongeluk en Roentgen noemde die onzichtbare stralen "X", omdat hun eigenschappen op dat moment onbekend waren. Wetenschappers ontdekten al snel dat deze elektromagnetische straling een aanzienlijk penetrerend vermogen had, en dat de stoffen het vermogen hadden om röntgenstraling te absorberen die recht evenredig is met de dichtheid en het atoomgewicht. Binnen een paar jaar werd deze kennis in de geneeskunde gebruikt om de menselijke anatomie te bestuderen en te analyseren.
Identificatie
Wanneer een mens wordt blootgesteld aan röntgenstraling, dringt straling het lichaam binnen en, net als andere stoffen, absorberen verschillende delen röntgenstralen met verschillende intensiteiten, volgens de Radiological Society of North America. Nadat een conventionele röntgenfilm is verwerkt, zijn de resultaten duidelijk. De botten zien er wit uit, de lucht is zwart en het bindweefsel is een mengsel van verschillende graden van grijs, afhankelijk van de dichtheid.
Bezetting
De resulterende hartschaduw op een röntgenfoto wordt gebruikt om artsen te helpen bij het diagnosticeren van bepaalde ziekten of manifestaties. De beoordeling van de progressie van chronische obstructieve longziekte (COPD) kan bijvoorbeeld worden aangevuld met enkele indicatoren of, in sommige gevallen, met een tekort aan hartschaduw. Een afbeelding met een vergrote of smalle hartschaduw kan worden gebruikt bij de diagnose van verschillende andere cardiopulmonale aandoeningen.
De schaduwen interpreteren
Een normaal menselijk hart heeft een bepaalde dichtheid die resulteert in een voorspelbare hoeveelheid stralingsabsorptie. Variaties in de normale absorptiesnelheid worden in de verwerkte films weergegeven als atypische grijstinten in onverwachte delen van het beeld. Radiologen zijn opgeleid om de kleine verschillen in deze monochrome resultaten te interpreteren. Cardiologen zijn ook bedreven in het identificeren van normale en abnormale foto's van het precordium en de hartschaduw.
Overwegingen
Onjuiste positionering van de patiënt tijdens de röntgenprocedure kan de resultaten op de processorfilm veranderen. Een verkeerde hoeveelheid röntgenopname kan ook de vorm of grootte van de hartschaduw in een verwerkt beeld wijzigen. Een ervaren radioloog weet dat de film is gewijzigd en herhaalt de test. Vragen over medische procedures en resultaten, inclusief hartschaduw, moeten rechtstreeks aan artsen worden voorgelegd.