Inhoud
De mond van een hond werkt anders dan de mond van een mens. Om te beginnen heeft de hond 42 tanden en ongeveer 2.000 smaakpapillen, terwijl een persoon normaal gesproken 32 tanden en 9.000 smaakpapillen heeft. De reden hiervoor weerspiegelt een fundamenteel verschil tussen soorten: hoewel we kunnen genieten van de smaak van een voedsel, het plezier van het eten en ook de verzadiging kunnen verkrijgen, bereikt een hond dit meestal niet. In de natuur betekent overleven zo snel mogelijk vinden en eten. De smaak is secundair. Al snel heeft een hond meer tanden waarmee hij snel het vlees scheurt en op het bot kauwt en het in kleine stukjes laat. In feite zijn uw tanden niet in staat om voedsel te malen zoals de onze. Het enige doel van de bek van een hond is om het voer zo snel en efficiënt mogelijk door de slokdarm en maag te laten lopen.
Makkelijk in te slikken
Moeilijk voor de maag
Een ander groot verschil tussen het spijsverteringssysteem van mensen en honden is de maag. Terwijl we ons voedsel kauwen, produceren we ook speeksel, dat een enzym bevat dat helpt voedsel af te breken voordat het onze maag bereikt. Voor een hond die grote stukken rauw vlees en fijngemaakt bot doorslikt, moet al het werk op de maag worden gedaan. De alvleesklier van de hond zal enzymen gaan produceren die helpen bij het afbreken van voedsel. De maagwand heeft ook klieren die de nodige zuren produceren. Omdat er van alles in de maag van een hond kan zijn, van gras tot bot, moeten de zuren bijzonder sterk zijn (ter vergelijking: het zuur in de spijsvertering van een hond is tot drie keer sterker dan bij een mens). De maag van een hond zal ongeveer acht uur lang voedsel afbreken voordat het in de dunne darm terechtkomt.
Einde van de regel
Afgebroken voedsel blijft tot twee dagen in de dunne darm, afhankelijk van hoe moeilijk het in dit stadium is om te ontbinden. Eenvoudig voedsel, zoals maïs, gaat binnen een paar uur voorbij, maar complexere botten en materialen duren iets langer. We denken misschien dat honden carnivoren zijn, maar vanwege hun krachtige spijsverteringszuren kunnen ze bijna alles eten. Een mens die ervoor kiest om iets uit de grond te eten, loopt mogelijk gevaar door bacteriële infecties, omdat ons spijsverteringssysteem niet zo krachtig is en het langer duurt voordat voedsel verteerd wordt. Voor een hond is het gevaar minimaal vanwege de snelheid en kracht van zijn systeem. Wat overblijft nadat de dunne darm van de hond al op is (en er is zelden iets anders dan afval) wordt in een paar uur door de dikke darm verwerkt en naar buiten verplaatst. Het hele proces, vanaf het moment dat een hond zijn voer bijt tot het moment dat er afval ontstaat, kan tussen de tien uur en twee dagen duren.