Inhoud
Een droge cel heeft een halfvaste pasta aan de binnenkant. Deze elektromagnetische substantie is de bron van de energie die in de batterij is opgeslagen. Droge batterijen hebben veel praktische toepassingen, maar er zijn veel nadelen en gevaren verbonden aan het gebruik ervan.
Besteed
Droge batterijen zijn onderverdeeld in twee brede categorieën: primair en secundair. De voorverkiezingen kunnen niet worden opgeladen, omdat ze hun opgeslagen energie onomkeerbaar overdragen aan de apparatuur die ze gebruikt (zoals een zaklamp). Secundaire batterijen dragen hun energie op een manier over die kan worden omgekeerd en kan daarom worden opgeladen. Primaire batterijen zijn goedkoper dan secundaire, maar moeten worden vervangen, waardoor hun prijs op de lange termijn stijgt. Secundaire exemplaren zijn duurder, en hoewel ze langer meegaan, verliezen ze ook hun vermogen om te worden opgeladen en moeten ze worden vervangen.
Explosie en corrosie
Droge batterijen zijn vatbaar voor explosie als ze niet op de juiste manier worden gehanteerd. Gooi ze nooit in het vuur en als u probeert om wegwerpbatterijen op te laden, bestaat er explosiegevaar. Als u ze vervangt, vervang ze dan allemaal tegelijk, aangezien het combineren van oude en nieuwe batterijen het risico op lekken vergroot. Bewaar ze niet in uw zak, aangezien ze kunnen ontladen of zelfs breken als ze te heet worden.
Milieu- en gezondheidsproblemen
Droge batterijen bevatten giftige stoffen die gezondheidsproblemen veroorzaken en ook ernstige milieurisico's opleveren. Deze stoffen zijn onder meer nikkel, cadmium, kwik, zink, lood en lithium. Gooi batterijen weg van het normale afval. Veel gemeenschappen hebben methoden om gebruikte batterijen weg te gooien.