Inhoud
- Kostprijsmethode versus vermogensmutatiemethode
- Kosten methode
- Aandelenmethode
- Verschillen tussen methoden van kosten en vermogensmutatie
Het niveau van invloed van een belegger op de deelneming is de eerste bepalende factor van de methode die moet worden gebruikt voor de verrekening van investeringen in gewone aandelen. Deze mate van invloed verwijst naar de mate van zeggenschap die wordt uitgeoefend door het bedrijf dat de aandelen koopt boven het bedrijf dat deze papieren uitgeeft.
Kostprijsmethode versus vermogensmutatiemethode
Het niveau van invloed van de belegger op de deelneming is bepalend voor de manier waarop deze de kapitaalinvestering in de financiële overzichten verantwoordt. Een van de richtlijnen die wordt gebruikt om de mate van invloed te bepalen, is het percentage stemgerechtigd kapitaal dat de belegger heeft. Andere indicatoren zijn vertegenwoordiging in de raad van bestuur, deelname aan het beleidsvormingsproces, intercompany materiële transacties, uitwisseling van administratief personeel of technische afhankelijkheid.
Kosten methode
Volgens het handboek voor hernieuwbare energiebelastingkredieten wordt de verwerving van minder dan 20% van de gewone aandelen beschouwd als een zeer kleine investering om de belegger invloed op het bedrijf te geven. Bijgevolg wordt deze investering verwerkt volgens de kostprijsmethode. In dit voorbeeld worden de acquisitiekosten afgeschreven van de kapitaalactiva-rekening. Ontvangen dividenden worden ten laste van de geldrekening gebracht en bijgeschreven op de dividendinkomensrekening. Daarom heeft dit inkomen geen invloed op het boekhoudkundige saldo van de investering. Wanneer de kapitaalinvestering wordt verkocht, wordt een winst of verlies opgenomen in het bedrag van het verschil tussen de verkrijgingsprijs en de verkoopprijs.
Aandelenmethode
Het "Handboek hernieuwbare energie-fiscale kredieten" bepaalt dat de verwerving van 20 tot 50% van de gewone aandelen groot genoeg wordt geacht om een niet-controlerende investeerder een aanzienlijke invloed op het bedrijf te geven. Dit type niet-controlerende belegger heeft geen positie in de Raad van Bestuur of managementposities in het bedrijf. Deze investering wordt dus verwerkt volgens de vermogensmutatiemethode. In dit voorbeeld wordt de voorraadwaarde periodiek aangepast om rekening te houden met zowel de dividenden als de winsten of verliezen van het bedrijf. De acquisitiekosten worden dus geboekt op de activarekening "Kapitaalinvesteringen". Op hun beurt worden dividenden op de rekening van Capital Investments geboekt, omdat ze worden behandeld als een gedeeltelijk rendement op de initiële investering. Als gevolg hiervan heeft de opname van dividenden invloed op de beleggingsbalans. Ten slotte wordt het deel van de netto-inkomsten van de onderneming die aan de belegger toebehoort, geboekt op de rekening Revenue of Investments.
Verschillen tussen methoden van kosten en vermogensmutatie
In tegenstelling tot de vermogensmutatiemethode, houdt de kostenmethode rekening met investeringen waarin de belegger geen controle of invloed heeft op de bedrijfsactiviteiten. Volgens de vermogensmutatiemethode wordt de initiële investering geboekt als kostprijs en neemt de waarde ervan periodiek toe of af met de verwerking van de dividenden en winsten of verliezen van de onderneming. De kostenmethode daarentegen houdt rekening met de initiële investering als schuld op een beleggingsrekening en dividenden als credit in een omzetrekening. In tegenstelling tot de vermogensmutatiemethode hebben distributies volgens de kostprijsmethode geen invloed op de investeringsbalans.