Inhoud
- Monoloog
- Voorbeelden van monologen in klassieke literatuur
- Monoloog
- Voorbeelden van monologen in klassieke literatuur
Zowel de monoloog als de monoloog zijn literaire technieken die door fictieve auteurs worden gebruikt om een personage te verrijken, spanning te vergroten, relaties te ontwikkelen en het verhaal te bevorderen. Schrijvers, vooral toneelschrijvers, gebruiken dergelijke technieken al eeuwenlang, waaronder de beroemde William Shakespeare. "Te zijn of niet te zijn; dat is de vraag", denkt Hamlet in een van de bekendste monologen uit de westerse literatuur.
Monoloog
Het woord "monoloog" is afgeleid van de Latijnse stam "mono", wat "één" of "alleen" betekent, en "logo", wat "spreken" betekent. Een monoloog is daarom een toespraak die door een persoon wordt uitgesproken. In een toneelstuk vindt een dramatische monoloog plaats wanneer een personage hardop tegen zichzelf spreekt als er geen andere personages op het podium of op hoorbare afstand zijn. Een innerlijke monoloog, een stroom van gedachten of emoties van een personage, is een geschikte bron voor romans, waarbij een verteller de lezer toegang geeft tot wat er in de geest van het personage gebeurt.
Voorbeelden van monologen in klassieke literatuur
Zowel romans als poëzie en toneelstukken hebben beroemde monologen. De verteller in het gedicht "My last duchess" presenteert een monoloog waarin het vreselijke karakter van het personage wordt onthuld door een koud relaas van zijn overleden vrouw. William Faulkner's roman "The Sound and the Fury" gebruikt bewustzijnsstromen om innerlijke monologen van verschillende hoofdpersonages op te roepen.
Monoloog
Alleenspraak en dramatische monoloog lijken zo op elkaar dat ze vaak door elkaar worden gebruikt. De monoloog is een monoloog die beperkt is tot dramaturgie, waarin de acteurs alleen spreken als ze alleen zijn, of als ze denken dat ze alleen zijn. Omdat een toneelstuk voornamelijk uit dialoog en heel weinig vertelling bestaat, is monoloog de enige manier voor het publiek om toegang te krijgen tot de geest van een personage. Soliloquies worden over het algemeen als echt beschouwd, omdat als er niemand luistert, het personage geen reden heeft om te liegen, terwijl op andere momenten in het stuk zijn toespraken het doelwit van wantrouwen kunnen zijn.
Voorbeelden van monologen in klassieke literatuur
Shakespeare gebruikte vaak monologen. Misschien wel de meest bekende aller tijden is Hamlet's "To be or not to be", waarin hij nadenkt of hij zijn vader al dan niet vermoordt, en zich zelfs afvraagt of hij wel moet blijven leven. In "Romeo en Julia" maakt Juliet een monoloog - Romeou, Romeo, waarom ben je Romeo? "- zonder te beseffen dat hij haar hoorde.