Inhoud
- Incidentie van witte spierziekte
- De biochemie van de ontwikkeling van witte spierziekte
- Geschiedenis van enzoötische spierdystrofie
- De studie van een geval van aangeboren spierdystrofie
- Behandeling en preventie
Witte spierziekte, ook bekend als nutritionele spierdystrofie, wordt veroorzaakt door een tekort aan vitamine E, selenium of beide. Als het zich bij de geboorte voordoet, staat het bekend als aangeboren spierdystrofie; als het begin later is, is het al endemische spierdystrofie. Het komt voor bij alle soorten landbouwhuisdieren, vooral bij kalveren, lammeren, jonge geiten en veulens. Klinische symptomen zijn onder meer stijfheid, zwakte en uitputting. De klinische diagnose kan worden bevestigd door hoge niveaus van spierenzymen (CK en AST), lage niveaus van vitamine E en selenium in de voeding, weefsels en serum en spierdegeneratie. De aangetaste spieren zijn meestal bleek bij necropsie.
Incidentie van witte spierziekte
Vroeger kwam witte spierziekte veel voor, maar nu zijn de records bij pasgeboren kalveren vrij zeldzaam. Dit kan worden verklaard door de toename van het gebruik van vaccins wereldwijd, en de ontwikkeling van evenwichtiger diëten heeft ook de incidentie verminderd. Normaal gesproken krijgt de pasgeborene in de eerste tien dagen injecties met vitamine E en selenium om de ziekte te voorkomen. In gevallen waarin een ziekte wordt vermoed, worden meestal voedingstekorten vastgesteld.
De biochemie van de ontwikkeling van witte spierziekte
Meervoudig onverzadigde vetzuren in de voeding, gebrek aan lichaamsbeweging en snelle groei zijn factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van witte spierziekte. Vitamine E en selenium beschermen celmembranen tegen vrije radicalen die ervoor zorgen dat membraanlipiden peroxideren. Vitamine E vermindert de vorming van hydroperoxide, dat vrije radicalen binnen en buiten de cel vernietigt. Selenium is een essentieel element van het enzym glutathionperoxidase, dat in de cel werkt en de membranen en organellen beschermt tegen peroxidatieve schade. Bij lage niveaus van vitamine E of selenium worden celmembranen beschadigd, waardoor er te veel calcium kan binnendringen en de mitochondriën die de drijvende kracht zijn van de cel, verwondt, wat nodig is om de homeostase te behouden. Deze laesies veroorzaken celdood of segmentale necrose.
Geschiedenis van enzoötische spierdystrofie
In 1953 meldden artsen Blaxtar en Sharman van het North of Scotland College of Agriculture dat spierdystrofie bij zogende vleeskalveren vrij algemeen voorkwam. De ziekte kwam voor bij 15 tot 25% van alle vleesveebedrijven en de incidentie binnen de bedrijven was bijna 90%. De ziekte leek vergelijkbaar te zijn met een experimenteel vitamine E-tekort en het toxiciteitssyndroom van levertraan bij kalveren. Het kwam over het algemeen voor bij kalveren die in de lente in stallen werden geboren bij moeders die sinds de vorige herfst en winter opgesloten zaten met weinig alfa-tocoferol (vitamine E). Levertraan was de gebruikelijke behandeling.
De studie van een geval van aangeboren spierdystrofie
Sameeh Abutarbush en Otto Radostits, dierenartsen aan het Western College of Veterinary Medicine in Saskatchewan, Canada, bestudeerden een 13 uur oude Aberdeen Angus-vaars die naar zijn kliniek werd gebracht voor grote dieren met decubitus en onvermogen om te bewegen. Gebaseerd op klinische bevindingen, verhoogde serumcreatinekinase en verlaagde serumselenium- en vitamine E-spiegels, dierenartsen verdacht van aangeboren spierdystrofie. Spierbiopsie, die de diagnose had kunnen bevestigen, werd niet uitgevoerd. Artsen vermoedden dat het onvermogen van het kalf om te zuigen was veroorzaakt door zwakte van de tongspieren. Andere complicaties traden op door het ontbreken van eiwitten en immunoglobulinen uit colostrum. Het kalf werd behandeld met vloeibare ondersteuningstherapie, vitamine E en selenium, met een positief resultaat. In hun werk uit 2003 verklaarden ze dat gevallen van aangeboren spierdystrofie nu zeer zeldzaam zijn.
Behandeling en preventie
Behandel vroege gevallen van witte spierziekte met parenterale injectie van vitamine E en selenium. Een dierenarts moet worden geraadpleegd voor een nauwkeurige diagnose en behandeling, aangezien hoge niveaus van selenium giftig zijn. Meet de totale bloedseleniumspiegels en plasmaspiegels van alfa-tocoferol. Selenium- en vitamine E-tekorten kunnen ook reproductietekorten en kwetsbaarheid van rode bloedcellen veroorzaken door oxidatieve schade te vergroten.
Voorkom witte spierziekte door vitamine E en selenium in de voeding van drachtige koeien aan te vullen of door strategische orale en / of parenterale toediening van vitamine E en selenium bij drachtige koeien of jonge dieren op de wei.