Inhoud
Tijdens de Europese periode die bekend staat als de Renaissance, die duurde van de 14e tot de 17e eeuw, was dans een belangrijk onderdeel van sociale interacties, met name tussen de adel en de hogere klasse. In deze context was dans typisch zeer gestileerd, met dansdocenten die uitgebreide handleidingen samenstelden om dansers het grote aantal bewegingen voor elke specifieke dans te leren.
Dans van de Renaissance
Onze overgebleven kennis over Renaissance dansen en choreografie komt voornamelijk van notities en handboeken geschreven door meesters en dansstudenten van die tijd. Deze bronnen hebben zich gedomineerd door verschillende eeuwen en komen uit verschillende landen en culturen. Bijvoorbeeld, een dansstijl die in het begin van de zeventiende eeuw in Frankrijk begon, is het begin van wat bekend is geworden als barokdans, gekenmerkt door precieze en hoogst gestileerde choreografie, en wordt algemeen beschouwd als het einde van de Renaissance-dans.
Branle
Tijdens de periode die nu bekend staat als Hoogrenaissance, die duurt van 1550 tot 1650, produceerden verschillende dansmeesters handleidingen. Een van de belangrijkste is de "Orchesographie" van Thoinot Arbeau's. Deze verhandeling is gepubliceerd in 1588 en beschrijft Franse dansen tijdens de periode, evenals informatie over dansen in andere landen. Arbeau schreef over drie primaire stijlen van de dans, met inbegrip van branles, of cirkel dansen. Hij beschreef meer dan 20 verschillende soorten zemelen, verdeeld in drie hoofdgroepen: de eenvoudige zemelen, bestaande uit laterale reeksen van enkele of dubbele stappen; de gemengde branle, die hakken in één of twee poten combineert; en een derde type dat de danser vereiste om gebaren te maken of gezichtsuitdrukkingen aan de bewegingen toe te voegen.
Galliard
Galliard wordt beschouwd als de moeilijkste Renaissance-dans en was typisch een demonstratie voor atletische mannendansers. Gemaakt in drievoudige metrische bewegingen, waaronder vijf snelle swaps gemaakt in zes beats, met sprongen tussen elke swap. Daarnaast schreef Arbeau ook over enkele variaties in vijf stappen en zelfs galliards die twee vijfstapszinnen verbonden om een ingewikkelde versie van 11 stappen te creëren. Dit waren ook Italiaanse variaties, enigszins verschillend van de Franse variëteiten.
Pavan
De pavan was een processiedans. In zijn werk beschrijft Arbeau de methode van de pavan-uitvoering als "wandelen met decorum en gemeten zwaartekracht". De pavan bestaat uit twee eenvoudige stappen in een dubbel, naar voren of naar achteren. De danser kan dan van richting veranderen. De instructies van Arbeau omvatten ook de details van de dansetiquette en beschrijvingen van de uitgebreide woordenschat van de voetstap, inclusief informatie over subtiele variaties in sprongen en bochten die een danser nodig had om deze renaissancedansen op de juiste manier te oefenen.