Inhoud
- Kenmerken van eosinofielen
- Functie van eosinofielen
- Het meten van het aantal eosinofielen
- Normale niveaus van eosinofielen
- Abnormale niveaus van eosinofielen
Bloed bestaat uit verschillende soorten cellen, zoals rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes. Witte bloedcellen maken deel uit van het immuunsysteem van ons lichaam en dienen om ons te verdedigen tegen micro-organismen en andere vreemde stoffen. Er zijn vijf verschillende soorten witte bloedcellen, waaronder het eosinofiel. Gezonde lichamen hebben een specifiek aantal eosinofielen en abnormale waarden duiden vaak op de aanwezigheid van een bepaalde ziekte.
Kenmerken van eosinofielen
De cellen zijn opgebouwd uit vele structuren, waarvan de belangrijkste de kern en het cytoplasma zijn. De kern bewaart de genetische informatie van de cel en het cytoplasma is de substantie van buiten de kern. Een proces dat kleuring wordt genoemd, stelt u in staat om celtypen te identificeren en structuren te differentiëren wanneer het gekleurde monster onder een microscoop wordt onderzocht. Het eosinofielencytoplasma bevat korrels die in roodoranje verschijnen wanneer ze met eosine zijn gekleurd. In plaats van bolvormig te zijn, zijn de kernen van de eosinofielen uit twee lobben samengesteld.
Functie van eosinofielen
Eosinofielen hebben een specifieke rol in het immuunsysteem. Ze zijn bijzonder effectief in het vernietigen van vreemde stoffen die in het lichaam kunnen voorkomen als gevolg van parasitaire infecties. Eosinofielen dienen ook om ontstekingen te stimuleren. Ontsteking is niet noodzakelijk een slechte zaak, het is de natuurlijke manier van het lichaam om de locatie van een ziekte te isoleren en controleren. Helaas kan ontsteking ook schade aan lichaamsweefsels veroorzaken. Daarom onderzoeken artsen, naast het bloedonderzoek, ook de ontstoken weefsels en gaan ze op zoek naar eosinofielen om de oorzaak van de ontsteking te bepalen.
Het meten van het aantal eosinofielen
Een compleet bloedbeeld is een bloedtest die het aantal verschillende cellen in het bloed bepaalt, inclusief eosinofielen. De verkregen waarden kunnen relatief of absoluut zijn. Een relatieve waarde is het aantal eosinofielen dat aanwezig is voor elke 100 getelde witte bloedcellen en wordt weergegeven als een percentage. Absolute niveaus van eosinofielen worden bepaald door de relatieve waarde te vermenigvuldigen met het totale aantal witte bloedcellen. Volgens David Zwick, MD van Children's Mercy Hospitales en Clinics, kan baseren op percentages in plaats van absolute waarden leiden tot een verkeerde interpretatie van de afwijkingen, en daarom tonen veel laboratoria beide waarden.
Normale niveaus van eosinofielen
Volgens het Merck-handboek wordt een waarde van 1 tot 4% van eosinofielen beschouwd als een normale waarde en een waarde van 50 tot 400 eosinofielen per kubieke millimeter bloed is ook een normale waarde. In haar boek Blood Cells: A Practical Guide, zegt Barbara J. Bain, hoogleraar diagnostische hematologie aan het Imperial College in Londen, dat absolute niveaus van eosinofielen hetzelfde zijn voor mannen en vrouwen als tussen etnische groepen verschillend. Eosinophil-waarden zijn hoger bij neonaten dan bij volwassenen en er is een afname van deze niveaus op oudere leeftijd.
Abnormale niveaus van eosinofielen
Eosinofilie is de term die wordt gebruikt om abnormaal hoge niveaus van eosinofielen te beschrijven. Intestinale infecties door parasieten, zoals die veroorzaakt door rondwormen en lintwormen, bepaalde soorten leukemie, auto-immuunziekten zoals lupus, allergie en astma zijn de aandoeningen die met deze hogere waarden geassocieerd zijn. Volgens de National Institutes of Health kunnen medicijnen zoals amfetamines, psyllium-bevattende laxeermiddelen, sommige antibiotica, interferonen en kalmerende middelen eosinofilie veroorzaken. Ze beweren ook dat lagere dan normale niveaus van eosinofielen het gevolg kunnen zijn van alcoholintoxicatie en de aanwezigheid van te veel cortisol (een hormoon geproduceerd in de bijnieren) in het lichaam.