Inhoud
Radioactief afval wordt gegenereerd door de productie van kernenergie, door industrieën, ziekenhuizen en onderzoeksinstellingen. Het kan vast, vloeibaar of gasvormig zijn. Over het algemeen wordt radioactief afval voor een bepaalde periode opgeslagen om de risico's die voortvloeien uit de verwijdering te beperken. De tijd dat het afval moet worden opgeslagen, is afhankelijk van het soort radioactief afval dat wordt gegenereerd.
Typen radioactief afval
De typen radioactief afval zijn onderverdeeld in drie verschillende categorieën. Afvalstoffen met hoge activiteit (ook bekend als afval met een hoge halveringstijd) zijn de residuen waar de temperatuur kan stijgen vanwege de radioactiviteit, wat een belangrijke factor is bij de beslissing hoe deze zal worden verwijderd. Deze afvalstoffen zijn een bijproduct van nucleaire brandstoffen. De residuen met gemiddelde activiteit hebben een lager niveau van radioactiviteit in vergelijking met die met hoge activiteit. In deze categorie zijn reactorcomponenten en het slib dat achterblijft door de behandeling van radioactieve effluenten inbegrepen. Laagactief afval bevat minder risico dan andere soorten radioactief afval, maar bevat nog steeds radioactieve elementen die voorkomen dat het samen met het reguliere afval wordt verwijderd.
Verwijdering van radioactief afval
Radioactief afval moet worden behandeld voordat het wordt weggegooid; het meeste vloeibare afval wordt behandeld om te worden omgezet in vaste stoffen om opslag en verwijdering te vergemakkelijken. Vloeistoffen met hoge activiteit worden verwerkt tot blokken en opgeslagen in stalen containers.Het afval met gemiddelde activiteit wordt gemengd met cement en opgeslagen in roestvrijstalen containers, terwijl de laagactieve afvalstoffen worden opgeslagen in vaten en onder de grond worden begraven met beton.
Impact op mensen
Blootstelling aan radioactief afval kan zeer schadelijk zijn voor de mens als de stralingsniveaus van het afval hoog zijn en de blootstelling langer duurt. Hoge blootstellingsniveaus kunnen bij toekomstige generaties leiden tot kanker, nierproblemen en aangeboren afwijkingen. Blootstelling kan ook leiden tot genetische mutaties. Deze bijwerkingen verschijnen niet onmiddellijk na blootstelling; ze kunnen maanden, jaren of zelfs tientallen jaren duren om zich te manifesteren. De onmiddellijke effecten van straling kunnen zijn: brandwonden, misselijkheid, haaruitval en verminderde orgaanfunctie.
Gevolgen voor het milieu
Het uraniumwinningsproces en de productie van plutonium, beide essentiële elementen bij de productie van kernenergie, creëren voldoende radioactief materiaal om een groot gebied rond de plaats waar ze zich voordoen, te verontreinigen. Wanneer grote hoeveelheden radioactief afval worden opgeslagen, moeten ze worden gekoeld met water; dit water keert terug naar de zee en verontreinigt en beschadigt het leven in zee. Er is ook een risico dat begraven containers met radioactief afval lekken, waardoor het ecosysteem en de mensen in het gebied worden beschadigd.