Inhoud
Allergieën voor tarwe en volle granen verwijzen specifiek naar een plotselinge en ernstige reactie op specifieke eiwitcomponenten van tarwe en andere volle granen. Deze elementen omvatten albumine, gliadine, globuline en glutenine (gluten). Het is een auto-immuunreactie van het lichaam op deze verbindingen. Allergische reacties kunnen worden veroorzaakt door het eten van voedsel dat tarwe of volle granen bevat, of door meel in te ademen dat ook de elementen bevat.
Tekenen en symptomen
Symptomen die gewoonlijk binnen enkele minuten verschijnen na het consumeren of inhaleren van producten die tarwe of andere volle granen bevatten, zijn astma, hoest, ademhalingsmoeilijkheden, niezen, tranende ogen, pruritus, gas, misselijkheid of braken door spuiten bij bepaalde mensen. Sommige antwoorden kunnen dodelijk zijn.
Een klassiek allergisch symptoom (of anafylactische reactie) is de gezwollen neus. Histamines zorgen ervoor dat cellen in de interne weefsels vocht vasthouden. De neus kan opgezwollen raken, maar dit is niet ernstig. De anafylactische reactie is echter ernstig wanneer deze optreedt in de weefsels van de mond, tong en keel. Ze worden zo overgevoelig dat ze snel opgezwollen raken en uiteindelijk de adem blokkeren. Patiënten ervaren kortademigheid, mogelijk verstikkend en stervende als ze geen spoedbehandeling krijgen.
Voedselallergie wordt echter als zeldzaam beschouwd, met naar schatting minder dan 1% van de mensen die lijden aan echte voedselallergieën. De symptomen van voedselallergie zijn over het algemeen beter zichtbaar dan die van intolerantie, waardoor ze gemakkelijker te diagnosticeren zijn.
diagnose
Het is niet voldoende om alleen de symptomen te controleren om zeker te weten of een persoon een allergische reactie heeft op tarwe en volle granen of dat het gewoon een intolerantie voor hen is. Je moet naar de dokter gaan. Hij zal screeningsmethoden gebruiken om de allergie voor deze voedingsmiddelen te diagnosticeren, zoals klinische beoordelingen van familiegeschiedenis, medische geschiedenis en voedsel. Artsen schrijven ook laboratoriumtesten voor, zoals de RAST (radioallergosorbent-test), een bloedtest die wordt gebruikt om te zien voor welke stoffen het individu allergisch is. Daarnaast kan ook een huidtest worden uitgevoerd, waarbij een paar druppels van een specifiek gezuiverd allergeen zachtjes onder het oppervlak van de huid worden geïnjecteerd om het bestaan van een allergie te identificeren. De meest betrouwbare methode voor het diagnosticeren van volkorenallergieën is de eliminatietest, waarbij de arts specifieke voedingsmiddelen of ingrediënten verwijdert die de voedingssymptomen van de patiënt kunnen veroorzaken.
behandeling
Omdat diëten voor het elimineren van tarwe en andere volle granen moeilijk zijn voor de patiënt en zijn familie om te onderhouden, moet de behandeling worden gecontroleerd door een voedingsdeskundige die recepten zonder tarwe doorgeeft en ervoor zorgt dat het individu een qua voedingswaarde passend dieet heeft. Patiënten die allergisch zijn voor tarwe met glutengevoeligheid (of gliadine) moeten ook granen zoals haver, rogge en gerst vermijden, die gluten bevatten.