Inhoud
- Perfecte rijm of medeklinker
- Onvolmaakte of onvolmaakte rijmpjes
- Veronderstellend rijmpje
- Schijnbare rijmpjes
De meeste mensen, zelfs degenen die niet bekend zijn met poëzie, kunnen een rijm herkennen als ze het horen of lezen. Hoewel het een heel bekend concept is, zijn er veel verschillende rijmtechnieken die door dichters worden gebruikt om hun methoden en sonoriteit te variëren. Bij het schrijven van een gedicht kan het nuttig zijn kennis te hebben over deze methoden.
Perfecte rijm of medeklinker
Het perfecte rijm, ook wel rijmmedekopper genoemd, komt voor wanneer de uiteinden van twee woorden perfect bij het geluid passen. Enkele zeer typische volledige rijmen zijn "waar" en "torenhoog" of "kleur" en "liefde". Ze zijn bijna direct herkenbaar aan het oor en komen vaak voor in poëzie, vooral in degenen die traditionele metrics gebruiken.
Onvolmaakte of onvolmaakte rijmpjes
Onvolmaakte rijmpjes, ook toantes genoemd, betekenen het gebruik van uiteindelijke geluiden die geen perfecte rijmpjes vormen, maar waarvan de klanken lijken op de sonoriteit van het vorige woord. Voorbeelden zijn woorden als "Ster" en "Kaars" of "meer" en "Doen". Merk op dat er reminiscentie is, ondanks de iets andere klinker- en medeklinkergeluiden. De dichter Emily Dickinson was beroemd vanwege het gebruik van dit soort rijm.
Veronderstellend rijmpje
De assonante rhymes presenteren dezelfde klinkergeluiden, maar verschillende medeklinkergeluiden in de woorduitgangen. "Heat" en "taste" hebben bijvoorbeeld hetzelfde geluid maar verschillende medeklinkers in de laatste lettergreep van het woord. Aangenomen dat rijmen vergelijkbaar zijn met onvolmaakte rijmpjes omdat het geen volledige rijmen zijn.
Schijnbare rijmpjes
Rima, ook wel orthografische rijmpjes genoemd, heeft betrekking op woorden met visueel vergelijkbare uitgangen, maar niet noodzakelijk op dezelfde sonoriteit. De woorden waaruit het rijm bestaat, eindigen met dezelfde letters, maar hun verschillen in uitspraak maken ze niet compleet rijmend.