Inhoud
- introductie
- De komst van voetbal
- Het eerste kampioenschap
- De eerste grote titel van de selectie
- Bangu, eerste zwarte team
- De nederlaag in 1950
- Het nationale team van Canarinho is geboren
- De heiligen en de pelepertijd
- Hoe dan ook, wereldkampioenen
- Copa Brasil, de eerste Brasileirão
- De Tricampeonato in Mexico
- Flamengo en de Zico Era
- Nogmaals, kampioen van Amerika
- In de penalty shootout, de tetra
- De terugkeer van de suprematie van de wereld
- Een titel in Maracanã
introductie
Meer dan een eeuw geleden arriveerde voetbal op een timide manier in het Tupiniquins-land, gebracht door een student die terugkeerde naar Brazilië. Kort daarna werd de nieuwe sport al een koorts onder de Brazilianen. Al snel werd Brazilië "voetballand" genoemd, niet alleen vanwege het grote talent van zijn sterren, maar ook vanwege de passie die de fans beweegt, die alles stoppen om een wedstrijd van het Braziliaanse team of hun team te kijken. In al deze decennia ontbraken epische evenementen, geweldige titels en immense frustraties niet.
De komst van voetbal
Het was aan een student uit São Paulo, de zoon van de Britten, de eer om de implanteerder te zijn van de Bretonse sport in Tupiniquins-landen. Charles Miller reisde naar de Oude Wereld voor een studie seizoen en, bij zijn terugkeer naar São Paulo, bracht twee voetballen, een bom om ze te vullen, en een notitieboekje met de regels. In korte tijd mobiliseerde hij de Engelsen die in de multinationals werkten, die de modaliteit al kenden. Op 15 april 1895 organiseerde hij de eerste officiële voetbalwedstrijd in Brazilië, die ambtenaren van de Gasmaatschappij en de Spoorweg São Paulo bij elkaar bracht.
Het eerste kampioenschap
De eerste ervaringen met voetbal in Brazilië, nog aan het einde van de 19e eeuw, werpen hun vruchten af. In korte tijd werd het beoefend door de Engelse en Duitse koloniën in São Paulo en Rio de Janeiro. Naast de buitenlanders namen de jongeren van beide steden ook de nieuwigheid aan en groeide het aantal fans genoeg om grote toernooien te houden. In 1902 werd het eerste officiële voetbalkampioenschap in Brazilië gecreëerd: de Campeonato Paulista. De eerste editie werd gewonnen door Sao Paulo A.C (geen gelijkenis met de huidige driekleur), waarin Charles Miller de belangrijkste atleet was.
De eerste grote titel van de selectie
Het Braziliaanse voetbalteam maakte hun eerste wedstrijd in 1914, tegen het Britse team van Exeter City, en won met 2 tegen 0. Sindsdien vocht het verschillende kampioenschappen. Het was in de derde editie van het Zuid-Amerikaanse kampioenschap, in 1919, dat Brazilië hun eerste grote titel won door thuis te spelen. Het toernooi bracht Uruguay, Argentinië en Chili samen. We versloegen de Chilenen met 6 tegen 0 en versloeg de Argentijnen met 3 tegen 1. Desondanks dwong een gelijkspel in 2 tegen 2 met de Uruguayanen tot het behalen van een gelijke stand. En uiteindelijk kwam de overwinning met 1 op 0.
Bangu, eerste zwarte team
Aan het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw werden Braziliaanse teams enorm opgeleid door buitenlanders, kinderen van immigranten en jonge elite-leden. Allemaal wit trouwens. Het ding begon te veranderen met het uiterlijk van Bangu Athletic Club, opgericht in 1904 door Engelsen die in fabrieken van Rio de Janeiro werkten. Het volgende jaar volgde de revolutie: onder Engelsen, Italianen en Portugezen begon het team te rekenen op een zwarte man, de Braziliaanse werknemer Francisco Carregal. In die tijd was het een schandaal, maar de baanbrekende houding was een stap in de richting van de strijd tegen het racisme in het Braziliaanse voetbal.
De nederlaag in 1950
Het Braziliaanse team speelde in de World Cups van 1930, 1934 en 1938 en verdiende in de vorige editie een eervolle derde plaats. Voor dit alles was de verwachting groot voor het Wereldkampioenschap voetbal 1950, dat werd gehouden in Brazilië. De organisatoren probeerden het grootste stadion ter wereld, de Maracanã, te bouwen. In het veld liep het team over hun tegenstanders met geweldige prestaties. Maar in de laatste wedstrijd kwam het drama: Brazilië had alleen een gelijkspel nodig, maar verloor met 2-1 van Uruguay, die de trofee ophief. Dit alles voor meer dan 200 duizend fans.
Het nationale team van Canarinho is geboren
Tot het WK van 1950 speelde Brazilië met witte shirts en blauwe shorts. Het trauma van de nederlaag tijdens het WK van 1950 was zo groot dat de Braziliaanse sportbond besloot om alles te veranderen, inclusief het uniform. Hiervoor hield een wedstrijd, om te kiezen hoe de nieuwe set zou zijn. De winnaar was de gaucho Aldyr Schlee, die het uniform bedacht dat vandaag wordt gebruikt: geel shirt met groene details en blauwe shorts. Deze combinatie van kleuren maakte het team bekend als Canarinho Selection. Het oude uniform werd nog steeds bij gelegenheid gebruikt.
De heiligen en de pelepertijd
Santos was een team met twee Paulista-titels toen Pelé in 1956 voor het team begon te spelen. Achttien jaar later had hij van de club een voetbalcentrale gemaakt. Er waren tien overwinningen in de staten, vijf nationale en vier Rio-Sao Paulo-edities, evenals de tweevoudige Libertadores- en Intercontinentale titels in 1962/63. Hij maakte meer dan duizend goals voor de club, sommige anthologische, zoals de Gol de Placa tegen Fluminense, in de Maracanã, waarin driblou acht tegenstanders waren. Daarvoor had hij buitengewone partners, zoals Coutinho middenvoor, linkse Pepe en keeper Gilmar dos Santos Neves.
Hoe dan ook, wereldkampioenen
Het Braziliaanse team ging naar Zweden om in het WK van 1958 te spelen, op verdenking. Het team kwam niet goed en werd bekritiseerd door de fans en de pers. En in feite was het team niet enthousiast over de eerste games. Het was genoeg voor coach Vicente Feola om veranderingen aan te brengen in het spel: met Pelé, Garrincha, Zito en Vavá in de basisopstelling begon het team te spelen als nooit tevoren en won elke wedstrijd, inclusief de grote beslissing, tegen het thuisteam, voor 5 2. Voor het eerst konden Brazilianen zeggen dat ze wereldkampioen voetbal waren.
Copa Brasil, de eerste Brasileirão
Meer dan 50 jaar gingen voorbij en het land had nog steeds geen nationaal kampioenschap (tot die tijd waren er alleen staattoernooien). Het was toen dat de Braziliaanse Sportfederatie besloot om de Brazil Cup te creëren, die kampioenen uit 16 staten zou samenbrengen. Degene die de beker heeft opgevoed, werd uiteindelijk een team van buiten de as Rio-São Paulo: Bahia, Biriba, Nadinho en Leone. Het team stond tegenover de machtige Santos de Pelé en won de eerste wedstrijd in Vila Belmiro. Hij verloor in Fonte Nova, in Salvador, maar versloeg zijn rivaal in de match-tie, in Maracanã.
De Tricampeonato in Mexico
Het WK van 1970 had alles om bijzonder te zijn. Het was de eerste die live werd uitgezonden, voor de hele wereld, via satelliet. De drie dubbele kampioenen (Brazilië, Uruguay en Italië) haalden de halve finales, waardoor de kans groter werd dat de Jules Rimet Cup voor de laatste keer wordt gespeeld (wie het toernooi drie keer won zou er altijd bij blijven). Ik wilde het lot dat de verovering Braziliaans was, dankzij een van de grootste teams in de geschiedenis van ons voetbal. Naast Pelé rekende de selectie op Jairzinho, Tostão en Gérson. Op het einde kwam het geselen tegen de Italianen (4 tegen 1).
Flamengo en de Zico Era
Flamengo staat al jaren bekend als het populairste team in Brazilië. Hij had sensationele tijden gespeeld in de jaren 40 en 50, maar had nog niet de nationale en internationale erkenning bereikt waarmee ze droomden. Dit veranderde toen een jonge atleet, bekend onder de bijnaam van Zico, tevoorschijn kwam. Voor een team van sterren zoals Mozer, Nunes, Andrade en Adílio leidde de speler de Rubro-Negro om vijf Carioca-kampioenschappen te winnen, vier Brazilianen en de Libertadores Cup van 1981. In hetzelfde jaar zou hij deelnemen aan het Intercontinental wereldkampioenschap), versloeg Liverpool met 3-0.
Nogmaals, kampioen van Amerika
In 1989 keerde Brazilië terug naar het Zuid-Amerikaanse kampioenschap (of Copa America), na 40 jaar. Vreemd genoeg was het dezelfde periode waarin het Canarische team het toernooi niet won. Dus de druk was geweldig. Na een ondeugend begin, evolueerde Brazilië en bereikte het laatste vierhoek, tegen Argentinië, Paraguay en Uruguay. Met geweldige prestaties won het team van Bebeto en Romário de laatste drie wedstrijden en verhoogde de beker ongeslagen. Het was een historische mijlpaal voor het land, want zelfs Pelé en Garrincha waren er niet in geslaagd het glas te heffen.
In de penalty shootout, de tetra
Bebeto en Romário waren terug in de geschiedenis van het nationale team, maar veel belangrijker dan in 1989. In 1994 vormden ze Brazilië's double-header, die sinds 1970 geen WK had gewonnen. Het waren in totaal zeven wedstrijden, waarin het duo de oude achtergrond en het fantastische voetbal liet zien, zelfs midden in een puur defensief team, opgezet door coach Carlos Alberto Parreira. In de finale tegen Italië leidde de 0-0 gelijkspel tot een strafschoppenserie. Maar de Brazilianen wonnen met 3 tegen 2 en eindigden de lijn.
De terugkeer van de suprematie van de wereld
De jaren 1990 en het begin van de 21e eeuw waren de jaren van hervatting van de Braziliaanse hegemonie in het voetbal. Na het winnen van het WK in 1994 bereikten we de finale in 1998, maar Frankrijk werd met 3-0 verslagen. In 2002 had het echter niemand: het team van Ronaldo en Rivaldo won alle zeven wedstrijden en won de pentacampeonato. Er zou nog steeds ruimte zijn om de Copa America te winnen in 1997, 1999, 2004 en 2007. Die dominantie zou in de volgende jaren worden verbroken, door Italië en voornamelijk door de Spaanse selectie.
Een titel in Maracanã
De finale van de Confederations Cup 2013 was van groot belang voor Brazilianen. Eerst en vooral werden ze geconfronteerd met Spanje, wereldkampioen en tweevoudig Europees kampioen, die vandaag als de beste ter wereld werd erkend. Daarnaast keerde Brazilië terug om een FIFA-toernooifinal te spelen in het legendarische stadion Maracanã. En hij was niet bereid om de rivaal de beker te laten verhogen, zoals in het WK van 1950. Met een onmiskenbare 3-0 overwinning, renden Neymar, Fred en compagnie het team van Iniesta en Xavi naar de vreugde van de fans.