Inhoud
Afrikaanse bijen, ook wel moordenaarsbijen genoemd, werden in de jaren vijftig naar Zuid-Amerika gebracht om efficiëntere bijen te produceren die aangepast waren aan de tropische gebieden van Brazilië. Zodra ze werden geïntroduceerd, begonnen ze zich te vermenigvuldigen met andere soorten bijen, zoals de Europese bij, die een hybride van de twee bijen vormen. Afrikaanse bijen zijn meer beschermend voor hun netelroos en vallen agressiever aan. 190 doden door Afrikaanse bijenaanvallen werden gemeld tussen 1988 en 1993, volgens de Amerikaanse National Library of Medicine.
Shock, coma en de dood
Schokken en coma zijn de meest ernstige reacties op de aanval van Afrikaanse bijen en geven aan dat het lichaam niet in staat is om te gaan met de grote hoeveelheid gif die door het systeem circuleert. Coma treedt op wanneer het lichaam vitale processen onderbreekt om vitale organen te beschermen. De dood vindt plaats wanneer het systeem van het slachtoffer volledig wordt vernietigd door vergif en orgaanfalen optreedt.
Zwakte, duizeligheid en vermoeidheid
Meerdere steken van Afrikaanse bijen kunnen ervoor zorgen dat het slachtoffer zwakte, duizeligheid en vermoeidheid ervaart. De meeste van deze effecten zijn het gevolg van 50 of meer gelijktijdige beten van deze bijen, die een vergiftiging in het lichaam van het slachtoffer kunnen veroorzaken. Hoewel ernstig, worden deze symptomen veroorzaakt door niet-dodelijke aanvallen van Afrikaanse bijen, maar het is nog steeds raadzaam om een medische behandeling te zoeken, volgens de U.S. National Library of Medicine.
Braken en diarree
Braken en diarree zijn ook bijwerkingen die meestal het gevolg zijn van de aanval van een Afrikaanse bij. Een zwerm van 100 of meer bijen releases een grote hoeveelheid gif, die in het systeem van het slachtoffer gaat. Het lichaam reageert door te proberen de gifstoffen te verdrijven, door te braken en diarree.