Inhoud
De vegetatie van een ecologische regio omvat alle flora van een omgeving. Dit past bij de plantensoorten die inheems zijn op een locatie en de omstandigheden voor een gezonde ontwikkeling, zoals licht, vochtigheid, vruchtbare grond, warmte en gemakkelijke toegang tot water. Sommige geografische factoren dragen echter bij aan een constante variatie in vegetatie. En een van de belangrijkste is de hoogte. Wetenschappelijk wordt het concept van vegetatievariatie in hooggelegen gebieden hoogtevegetatie genoemd, een veel voorkomend verschijnsel in bergachtige gebieden in Zuid-Amerika en Europa.
Hoogte variatie kenmerken
Hoe hoger de hoogte van een regio, hoe groter de impact op de vegetatie in het algemeen. Dit fenomeen wordt verklaard door wat er in hoger gelegen gebieden met de omgeving gebeurt. Hoe hoger de hoogte, hoe hoger de temperatuur en hoe zeldzamer de lucht. In bergachtige gebieden, dankzij de uitlijning van de berg ten opzichte van het licht dat van de zon komt, verandert de vegetatie in het algemeen van patroon. Naarmate de lucht schoner en dichter wordt, neemt de instraling aanzienlijk toe in de bodems van de hoger gelegen gebieden. De ultraviolette stralen zijn intenser en de thermische amplitude, dat wil zeggen het temperatuurverschil tussen nachten en dagen, varieert veel minder.
Hoogte variaties
De invloed van hoogte op de vegetatie van de omgeving is echter verre van homogeen. Er zijn variaties in de vegetatie afhankelijk van de omvang van de vegetatie. Didactisch is het mogelijk om de vegetatie te verdelen door drie grote hoogtes. In lage gebieden, op hoogtes van 0 tot 300 meter, heeft de hoogte weinig invloed op de vegetatie. Hier worden andere factoren zoals licht, warmte en toegang tot water uiteindelijk belangrijker bij de ontwikkeling van het bos dan de hoogte zelf. Op plaatsen van 300 meter tot circa 2000 meter begint de impact op de vegetatie beperkt te worden.
Gemiddelde hoogtes
Op de zogenaamde middelhoogten (300 meter tot circa 2000 meter) heeft de lucht een lage relatieve vochtigheid. De impact op de vegetatie komt vooral tot uiting in bladverlies. Tijdens de winter vallen de bladeren die de vegetatie bedekken af en worden ze pas in het volgende seizoen, de lente, opnieuw samengesteld. In gebieden met gemiddelde hoogte is het gebruikelijk om dennen te zien, bomen die zijn aangepast aan de strenge omstandigheden van het koude en droge klimaat. De vegetatie presenteert planten met een dikke en geschubde huid, voorbereid om situaties met waterschaarste te overleven.
Grote hoogtes
In zeer hoge streken, boven de 2000 meter hoogte, is de impact van hoogte op de vegetatie erg groot. Dit geldt met name in gebieden met landvormen, bergen of bergketens, zoals de Andes in Zuid-Amerika De zeer koude temperaturen zorgen ervoor dat de grond een groot deel van het jaar met sneeuw bedekt is. De strenge temperatuur in combinatie met de zeer lage relatieve vochtigheid van de lucht maakt dat de typische vegetatie van deze gebieden van het orófila-type is. Het is een lage vegetatie, vol struiken en voornamelijk bevolkt door grassen, mossen en korstmossen.