Inhoud
Roest op sla maakt hem niet ongeschikt voor consumptie, maar wel minder aantrekkelijk. De roodachtige vlekken treden op als gevolg van een chemische reactie waarbij ethyleengas betrokken is, wat kan worden geminimaliseerd met bepaalde hanterings- en opslagpraktijken.
Ethyleen gas
Ethyleengas wordt geacht de plantengroei te reguleren en de rijping ervan te coördineren. Trekkers, vrachtwagens en andere machines met interne verbrandingsmotoren geven ook ethyleengas af en kunnen ervoor zorgen dat planten sneller rijpen en roestvlekken ontwikkelen. Fruit zoals appels, bananen, perziken en tomaten geven de hoogste niveaus van ethyleen af en hebben een grote invloed op groenten zoals sla, die een laag ethyleengehalte afgeeft. Ethyleengas zorgt ervoor dat greens sneller geel worden en dat sla gaat roesten. Het maakt wortelen ook bitter en aardappelen ontkiemen sneller.
Blootstelling minimaliseren
Sla-telers kunnen de roest op de groente verminderen door deze onder vacuüm te koelen en te bewaren boven het vriespunt, ongeveer 2 graden Celsius. Lage temperaturen verminderen de ademhalingssnelheid van sla en vertragen de ethyleenreactie. Goed geventileerde koelers kunnen de blootstelling aan ethyleen helpen minimaliseren. Bewaar uw sla niet bij fruit. Kaliumpermanganaatproducten kunnen worden gebruikt om overtollig ethyleengas te absorberen.
De schade minimaliseren
Het is niet alleen de aanwezigheid van ethyleengas dat ervoor zorgt dat de sla roest; het is een beschadiging van de plant zelf. Dit kan gebeuren tijdens het oogsten, hanteren en transporteren. Gekneusde sla is gevoeliger voor chemische reacties die optreden met ethyleengas. Het wordt aanbevolen om de sla te scheuren in plaats van te snijden om roest te minimaliseren. Het wordt ook aanbevolen om plastic messen te gebruiken in plaats van metalen om problemen te voorkomen. Schade is echter schade en door de simpele veroudering van de plant ontstaan er roestvlekken op de plant.
Waarom het probleem zich voordoet
Roest ontstaat wanneer plantaardige stoffen die bekend staan als polyfenolen reageren met de enzymen die in de sla aanwezig zijn. Normaal gesproken komen polyfenolen en enzymen niet met elkaar in contact, maar door de schade door veroudering, hantering en blootstelling aan ethyleen kunnen de verbindingen zich vermengen. Door oxidatie kunnen de polyfenolen zich binden en het bruinrode pigment produceren dat we kennen als slaroest. Niemand weet zeker waarom het probleem zich voordoet, maar de meest algemene opvatting is dat dit pigment een zekere verdediging biedt tegen schimmels en insecten, de historische oorzaken van schade aan planten.