Inhoud
Het Romeinse rijk was een opmerkelijk onderdeel van de menselijke geschiedenis. Het bloeide meer dan 700 jaar en de ineenstorting ervan in het jaar 476 kan te maken hebben met verschillende interne en externe oorzaken. Met de val van Rome was de overgang verre van gemakkelijk, waardoor de wereld zichzelf gedurende een lange periode opnieuw moest uitvinden.
Het begin van het einde
Het Romeinse rijk viel niet van de ene op de andere dag ten onder. Ten eerste was het verdeeld tussen het Romeinse Rijk van het Oosten, met het hoofdkwartier van Constantinopel, en het Romeinse Rijk van het Westen, geleid door verschillende leiders. Deze dubbele heerschappij was een nieuw concept dat het rijk verzwakte. Interne strijd om leiderschap en een steeds zwakker wordende regeringstroepen hielpen om ruimte te maken voor andere groepen, zoals Grieken en Byzantijnen, om te stoppen met samenwerken. Met hun verzwakte fundamenten slaagden externe machten erin de Romeinen weg te vagen.
Barbaren
Externe militaire dreigingen waren een belangrijke oorzaak van de val van Rome, en de gevolgen ervan verspreidden zich over het hele rijk. Tijdens hun dagen van welvaart en verovering waren veel van de vijanden van Rome verspreide stammen die in een klein aantal dorpen woonden. Nadat Rome was verdeeld, begon een machtige groep, bekend als de Hunnen, naar het westen te trekken, en hun aantal groeide met elke nieuwe gevangene en bondgenoot. Mensen uit alle lagen van de bevolking waren bereid om de vruchten van oorlog te plukken. Ze bleven druk uitoefenen onder het Romeinse rijk, terwijl landen als Rusland machtig en verfijnd werden. Wat in Duitsland barbaarse dorpen waren, werden al snel 2300 ommuurde steden. Deze landen zijn geboren in Denemarken, Zweden en Polen. Ondertussen zaten groepen als de Arabieren en Saracenen uit India en Spanje nerveus en waren er tevreden mee. Toen zijn vijanden eenmaal bij elkaar kwamen, werd het Romeinse rijk omringd door nieuwe concurrentie zonder de juiste leiding om ermee om te gaan.
Economische problemen
De Romeinse economie werd beïnvloed door de gedevalueerde valuta en hoge inflatie. Nu al het geld naar de nationale defensie gaat, zijn de belastingen verhoogd om dit te compenseren. Weinig mensen hebben echt de kans gehad om van de welvaart van Rome te genieten. De waarde van Romeins geld daalde tot een punt waarop wisselen de voorkeur had boven contant betalen. Veel Romeinen verloren ook hun baan door goedkopere slavenarbeid. Als gevolg hiervan subsidieerde de regering de arbeidersklasse. Veel arbeiders kozen er simpelweg voor om van deze subsidies te leven, wat de regering nog meer geld kostte.
Overdreven uitbreiding
Een belangrijke reden voor de ineenstorting van het Romeinse rijk was de geografische omvang van zijn militaire veroveringen. De constante uitbreidingen van Rome vereisten meer middelen en menselijke kracht om de grenzen te verdedigen. Bovendien haatten veroverde beschavingen de Romeinen, dus opstanden waren een constant probleem. Al deze moeilijkheden vereisten zeer hoge militaire uitgaven en rekrutering. Menselijk kapitaal werd zo schaars dat zelfs veroverde samenlevingen zich bij het leger konden voegen. Om deze reden kregen de barbaren een grondige kennis van de Romeinse gevechtstactieken.
Effecten
Ongeacht de redenen, Rome had een grote invloed op de wereld. Toen de infrastructuur van het rijk viel, nam ook de kwaliteit van leven toe. Wat volgde waren de donkere middeleeuwen die in twee afzonderlijke gebieden kunnen worden verdeeld. De eerste was tot 700 na Christus vanwege de vernietiging van handel en infrastructuur. Na een kleine opleving vond de tweede daling plaats rond 1000 na Christus als gevolg van de Viking-invasies in Scandinavië en de Magyaren van Hongarije. In wezen was elke stabiliteit die Rome bood, verdwenen en moesten verschillende nieuwe naties op eigen kracht bouwen.