Inhoud
De telefoon was oorspronkelijk gepatenteerd door de Schotse uitvinder Alexander Graham Bell in 1867. Hoewel de vooruitgang in de elektronica, zoals de uitvinding van de transistor in 1947, de telefoon in de loop der jaren lichter, compacter en geavanceerder heeft gemaakt, is de het fundamentele ontwerp is in meer dan 100 jaar niet veranderd.
Zender
Een telefoontoestel bevat een zender en een ontvanger, elk verbonden met de basiseenheid door middel van aparte draadparen. De zender is een microfoon in het deel van het apparaat waar een persoon spreekt. De microfoon zet trillingen in de lucht, of geluidsgolven, veroorzaakt door de stem van de spreker, om in een elektrische stroom, die het audiosignaal wordt.In de microfoon trilt een diafragma - oorspronkelijk gemaakt van een dunne laag koolstof, maar recentelijk gemaakt van plastic - heen en weer, waardoor kleine spanningsvariaties worden versterkt voor overdracht via de telefoonlijn. .
Ontvanger
De ontvanger werkt effectief als de zender in omgekeerde richting, waarbij zwevende elektrische stroom wordt omgezet in hoorbare geluidsgolven. De ontvanger bestaat uit een permanente magneet, gewikkeld in spoelen van dunne geïsoleerde draad, en een diafragma. Variaties in de elektrische stroom die door de spoelen vloeit, variëren de aantrekkingskracht van de permanente magneet op het diafragma, waardoor het heen en weer trilt en geluidsgolven produceert.
Kiezer
De kiezer is het onderdeel van de telefoon dat wordt gebruikt om het nummer te kiezen dat de gebruiker wil bellen. Kiezers kunnen draaiknoppen zijn of, meer gebruikelijk, knoppen. De traditionele draaikiezer gebruikt de rotatie van de verbinding tegen de spanning van een veer in om een schakelaar te openen en te sluiten, die impulsen veroorzaakt van de stroom van gelijkstroom naar het schakelbord. De knoppen daarentegen produceren een dubbel toonsignaal - met een hoge frequentie en een lage frequentie - specifiek voor elke ingedrukte knop.
Klok
De bel is het onderdeel van de telefoon dat een hoorbare beltoon of toon laat horen om de gebruiker te waarschuwen voor een inkomend gesprek. De klokken kunnen mechanisch of elektronisch zijn, maar beide reageren op ingangspulsen van 20 hertz, 75 volt wisselstroom, van het schakelbord. Een elektrisch apparaat dat bekend staat als een condensator, voorkomt dat gelijkstroom door de beltoon gaat wanneer de telefoon van de haak wordt getild.
Lokaal anti-effectcircuit (zijtoon)
Lokaal effect is de term die wordt gebruikt voor het geluid van de stem van de spreker, gereproduceerd door de telefoonontvanger. Deze apparaten maken daarom gebruik van een speciaal circuit, bekend als een lokaal anti-effectcircuit, dat een transformator bevat om het zendersignaal in tweeën te splitsen. De transformator is een elektrisch apparaat dat bestaat uit twee wikkelingen in dezelfde kern. De gesplitste signalen zijn uit fase, dus ze heffen elkaar bijna helemaal op wanneer ze het ontvangende circuit bereiken.