Inhoud
Veel van wat we weten over de Inca-beschaving is te danken aan de manuscripten van een bepaalde Spaanse priester genaamd Bernabé Cobo, die in 1599 in Peru aankwam. Hij bezocht de oude Inca-hoofdstad, Cuzco, in 1609 en bracht de rest van zijn leven door met het schrijven van 'Geschiedenis do Novo Mundo 'in 47 delen, die hij voltooide in 1653. Vertaler Roland Hamilton en de Universiteit van Texas, in de Verenigde Staten, bewaarden pater Cobo's manuscripten over Inca-religie en -cultuur en stelde ze beschikbaar in het Engels.
Religie
De Inca's prezen hun goden met een mengeling van gebeden, dansen en offers, die in hun religieuze gebruiken als belangrijk werden beschouwd. Bij offerceremonies boden de Inca's handgemaakte voorwerpen of dieren aan de goden. Ondanks dat het bekend stond om de offers van mensen, inclusief kinderen, werd dit alleen gedaan in tijden van ernstige crisis. De Inca's hechtten belang aan het volgen van een specifieke volgorde in hun religieuze ceremonies, omdat ze geloofden dat elke verandering de goden zou kunnen storen. Deze ceremonies werden meestal gevolgd door banketten en dansen. De Inca's geloofden dat Viracocha, het opperwezen dat alle andere goden heeft geschapen, ook de aarde en alles wat bestaat heeft geschapen.
Begrafenissen
De rijken werden in tapijten gehuld om begraven te worden. Net als in andere culturen, vergezelden objecten die de oorsprong van de persoon symboliseerden hem naar het graf. Voor mannen omvatte dit wapens en gereedschappen voor de strijd, de jacht en de visserij. Omdat de Inca's bekwame ambachtslieden waren, vergezelden keramische voorwerpen het lijk ook, samen met gouden en zilveren sieraden. De doden werden ook op hun reis naar het hiernamaals gestuurd met een kleine voorraad voedsel en cocabladeren. De lichamen werden in afzettingen geplaatst, waar ze gemummificeerd werden. De lichamen werden normaal gesproken zittend geplaatst. Vrouwen konden bijvoorbeeld met hun werkmand naast hen zitten. In schril contrast met de rijkere mensen werden de armen begraven in een kuil in de aarde, met alleen maïs, een pot water en wat amuletten om het te vergezellen.
Body art en sieraden
Het gezicht en lichaam versieren was een zeer populaire gewoonte van de Inca's, vooral onder mannen, die hun gezichten vaak schilderden. Deze gewoonte wordt in verschillende culturen gezien en zou de krijger beschermen tegen boze geesten en de vijand bang maken. De kennismaking met mannelijkheid was een belangrijk ritueel. Tijdens de ceremonie werden de oren van de jongen doorboord en werd een gouden schijf in de gaten geplaatst. Toen de jongens groeiden, werden de schijven vervangen door grotere totdat hun lobben waren uitgerekt.De Inca's staan bekend om hun gouden sieraden, dus naar verwachting zal goud een belangrijke rol spelen bij sociale rituelen.
Goud en geld
De Inca's hebben in redelijke hoeveelheden goud en zilver gewonnen. Ze waren deskundige vakmensen met metalen en gebruikten hun goudreserves alleen om esthetische redenen, zoals sieraden en religieuze voorwerpen. De Inca's geloofden dat goud het zweet was van de zonnegod, Inti, en daarom was het gebruik ervan beperkt en werd het niet als ruilmiddel gebruikt. In plaats daarvan gebruikten ze werk als een vorm van betaling. Belastingen werden betaald door op het land te werken of door tempels en wegen te bouwen. In ruil daarvoor kregen ze voedsel en kleding. Uiteindelijk leerden de Spaanse conquistadores over het goud van de Inca's en hun komst maakte een einde aan die beschaving.