Inhoud
Het woord "profeet" komt uit het Hebreeuws en betekent "borrelen als in een fontein". Het bijbelse woordenboek definieert een profeet als "de mond waardoor God tot mensen spreekt".
Het woord "apostel" is afkomstig uit het Grieks en betekent boodschapper. In de christelijke theologie waren de apostelen twaalf discipelen die met Jezus reisden om de boodschap van zijn leven en onderwijs na zijn dood te verspreiden. Het bijbelse woordenboek zegt dat Jezus de apostelen opdroeg "het evangelie aan alle schepselen te prediken" (Matteüs 28: 18-20).
De apostelen
De twaalf personen die in de Bijbel als apostelen zijn geregistreerd, worden beschouwd als door Jezus geordende boodschappers. Ze delen de ervaring van het zien en praten met Jezus en de meesten van hen schreven over de ervaring. Ze worden ook wel discipelen genoemd, hoewel deze definitie kan worden toegeschreven aan elke volgeling van Jezus of meer in het algemeen aan elke student.
De apostelen kregen de mogelijkheid om wonderen te verrichten, volgens het bijbelse woordenboek: "De apostelen konden toen geen opvolgers hebben. Zij waren de enige autoriteiten die christelijke leerstellingen konden onderwijzen. Het ambt van een apostel eindigt bij de eerste houders."
Apostolische geschiedenis
Noch de Bijbel, noch enige andere bron geeft veel informatie over de 12 apostelen. Hun namen worden op vier plaatsen in de Bijbel genoemd en geen enkele lijst is exact hetzelfde. Judas Iskariot, oorspronkelijk een apostel, werd vervangen door Matthias. Saulo de Tarso, of Paulo, werd later aan de groep toegevoegd.
Sommigen pleiten misschien voor aanvullingen op de lijst. Nag Hammadi's ontdekking van lijsten in Egypte bevat informatie over wat de gnostici beschouwen als de apostolische geschriften van Maria Magdalena, hoewel het huidige christendom ze niet als evangelie erkent.
Profeten
Het woord 'profeet' is door de geschiedenis heen aan veel mensen toegeschreven en is geen specialiteit van het christendom, omdat het wordt gebruikt om te verwijzen naar de profeet Mohammed, de stichter van de mormoonse kerk Joseph Smith, de oude Maya's en Nostradamus. Profeten worden, zowel in de Bijbel als elders, ook zieners genoemd.
Profeten verschijnen in overvloed in het Oude Testament en volgens de katholieke encyclopedie werden ze beschouwd als een zegen van Jahweh om het verbod op goden, orakels, waarzeggers en andere oude methoden om de goddelijke wil te onderscheiden te compenseren.
Geschiedenis van profetie
Veel van de in de bijbel opgetekende profeten hadden geen gemakkelijk leven. Abraham werd op de proef gesteld met het bevel om zijn eigen zoon te vermoorden. Mozes werd in zijn kinderjaren bijna vermoord en ging verder met het opstellen van officiële profetische wetten. Daniël werd in de leeuwenkuil geworpen. Joshua werd gearresteerd en tot slaaf gemaakt en Hosea werd veroordeeld om met een prostituee te trouwen.
"Een profeet of een ondernemer mag af en toe onzin niet erg vinden", merkte de Britse politicus Oswald Mosely op, "is een beroepsrisico."