Inhoud
Schrijven is meer dan een mentaal proces; het is ook een fysiek proces. Of u nu met de hand of op de computer schrijft, schrijven vereist specifieke visuele, tactiele en kinesthetische vaardigheden. De verschillende vaardigheden die betrokken zijn bij het schrijven in plaats van bij het typen, vereisen verschillende cognitieve vaardigheden en resulteren in verschillende composities.
Lateraliteit
Bij het schrijven met de hand gebruikt de schrijver voornamelijk zijn dominante hand, hoewel de niet-dominante hand helpt bij het schrijven door de pagina te verplaatsen. Bij het typen gebruikt de schrijver beide handen bijna gelijk. Omdat taalvaardigheid zich concentreert op een hersenhelft, stelt handschrift de hersenen in staat zich te concentreren op de taalcentra. Typen vereist dat beide hersenhelften samenwerken aan taaltaken.
Schrijfsnelheid
Een schrijver die zowel handschrift als typen beheerst, kan op een computer veel sneller schrijven dan met de hand. De langzamere handgeschreven schrijfsnelheid geeft de schrijver meer tijd om na te denken over zijn zinnen terwijl hij schrijft. Als u met de hand schrijft, heeft u ook meer tijd om te beoordelen wat u hebt geschreven.
Visuele aandacht
Handschrift vestigt de aandacht op één plaats (lettervorming), terwijl typen de aandacht op twee plaatsen vestigt (toetsenbord en scherm). Typen vereist dus dat de hersenen zich concentreren op twee verschillende fysieke ruimtes, terwijl handschrift de aandacht van de hersenen op één fysieke locatie concentreert. Bij het typen moet de aandacht van de schrijver constant tussen twee verschillende ruimtes komen en gaan. Als hij met de hand schrijft, kan hij zich voortdurend op één plek concentreren.
Schrijven produceren
Handschrift vereist dat de schrijver een specifiek letterformaat creëert; typen vereist alleen dat hij de letter op het toetsenbord zoekt. Het vormgeven van de letter helpt om letterherkenning te leren. Bij het typen is de schrijver fysiek meer verwijderd van zijn schrijven; er is geen fysiek verband tussen de schrijver en de brieven, zoals bij handschrift. Volgens theoretisch media-onderzoeker Daniel Chandler is deze afstandelijkheid een van de redenen waarom veel literaire schrijvers er de voorkeur aan gaven om met de hand te schrijven, vooral degenen die het schrijfproces als een ontdekking beschouwen en niet de hele compositie van tevoren plannen.