Inhoud
Het proces van productontwikkeling is van cruciaal belang voor de producent of softwareontwikkelaar om succesvol te zijn. Het moet zo zijn ontworpen dat het de ontwikkeling op de best mogelijke manier mogelijk maakt en tegelijkertijd voldoende tests omvat om een probleemloos eindproduct te garanderen. Veel bedrijven gebruiken een benadering die iteratief ontwerp wordt genoemd, waarbij prototypes worden gebruikt als basis voor latere ontwikkeling.
Interactief ontwerp
Iteratief ontwerp is het proces waarbij een nieuw product, apparaat of software wordt ontwikkeld via een reeks vooraf geplande fasen waarbij elke fase wordt gekenmerkt door een nieuwe en meer ontwikkelde versie van het product, een prototype genoemd. Traditioneel worden de eerste twee belangrijke productinteracties het prototype "alpha" en "beta" genoemd. Deze term wordt zowel in hardware- als in softwareontwikkeling gebruikt.
Alpha-prototype
Het ontwikkelingsproces begint met "proof of concept". Op dit moment bepalen ingenieurs en ontwerpers of het idee van het product mogelijk is. Zodra het zijn potentieel positief vestigt, wordt een alpha-prototype geproduceerd, wat de eerste ingebouwde versie van het product is en niet bedoeld is om volledig functioneel te zijn. Integendeel, het wordt voornamelijk gebruikt voor tests die de richting van toekomstige iteraties helpen bepalen, waardoor onwerkbare functies en initiële ontwerpaspecten worden geëlimineerd. Elementen die deze fase overleven, worden doorgegeven aan de andere fase, algemeen bekend als de bètasefase.
Beta-prototype
Een bèta-prototype, hoewel nog niet volledig operationeel of gereed voor productie, is een min of meer functionele versie van het product, gebaseerd op ontdekkingen en beslissingen die tijdens de alfafase zijn gemaakt. Er zijn echter meestal nog steeds gebreken en ontwerpproblemen waaraan moet worden gewerkt. Bijvoorbeeld, ingenieurs ontwerpen een printplaat voor een bepaalde machine en gebruiken vaak een bètaprototype om tests uit te voeren in gesimuleerde reële situaties, waarbij ze een zorgvuldige aantekening maken van alle problemen die ze tegenkomen. Deze problemen worden geanalyseerd en aangepakt totdat een bètaprototype op een volledig functionele manier wordt geproduceerd. Het wordt vervolgens gebruikt als basis voor de laatste ontwikkelingsstadia.
Verschillen in hardware- en softwareontwikkeling
Beide werelden van softwareontwikkeling en elektronica maken gebruik van interactieve ontwerppraktijken, maar op enigszins verschillende manieren. Tijdens de bètasefase van de softwareproductiecyclus distribueert de ontwikkelaar de software bijvoorbeeld gewoonlijk naar een groep bètatesters waarvan de evaluatie een integraal onderdeel is van het eindproduct. Dit is over het algemeen niet haalbaar in de hardwarewereld, waar prototype iteraties worden ontwikkeld door een team van ingenieurs, met behulp van een zorgvuldig ontworpen productiecyclus om soepele overgangen tussen fasen te garanderen.