Inhoud
Of het nu in de vorm van een onderwaterschip is, met een officiële naam en nummer, of als een sloot, soms met zijkanten en een vaste basis, een droogdok heeft maar één doel: het stutten van een schip, uit het water, als constructie, reparatie of modificatie zijn gemaakt. Droogdokken helpen scheepsbouwers al tweeduizend jaar in deze functies.
Verhaal
Een dok is de watermassa tussen pieren, of naast een pier, waar schepen laden en lossen of reparaties ondergaan. Een droogdok wordt gevuld met water en vervolgens afgetapt bij ontvangst van een schip, waar reparatie en onderhoud zal plaatsvinden.
Meer dan 22 eeuwen zijn droogdokken geëvolueerd. De originelen, beschreven door de Griekse schrijver Athenaeum, werden gebouwd in Egypte en waren droge sloten waar schepen werden gebouwd en gerepareerd. Nadat het werk was gedaan, werd de sloot naar de zee geopend en de resulterende overstroming deed het schip drijven. (Zie referentie 1)
In Europa doet een droogdok dat in 1495 in gebruik werd genomen door de toenmalige koning van Engeland, Henry VII, tegenwoordig dienst als de thuisbasis van HMS Victoria, op de Portsmouth Historic Shipyard. Vitoria was het vlaggenschip van vice-admiraal Horatio Lord Nelson bij de overwinning van de Royal Navy op de Franse en Spaanse vloten in Trafalgar, Spanje, in 1805, en was het oudste oorlogsschip ter wereld. (Zie referentie 2)
Soorten
Er zijn twee soorten droogdokken. De eerste is een droogdok (of droogdok) vergelijkbaar met dat gebruikt door de Egyptenaren, dat wil zeggen, een greppel die wordt geopend wanneer het schip wordt gepositioneerd om te vertrekken.
Het tweede type is het drijvende dok dat bestaat uit een onderwaterschip. Deze dokken hebben officiële nummers zoals elk ander schip, en veel van hen hebben een naam. Het grootste drijvende dok ter wereld bevindt zich op de Shanghai International Cruise Terminal in de stad Yangzhou, China. Op 410 meter is het droogdok van Mt. Emei Shan groot genoeg om de Very Large Crude Carries, de grootste in bedrijf zijnde schepen ter wereld, onder te dompelen, te vangen en op te tillen.
Het dok vullen
Of het dok nu droog of drijvend is, de versteviging van de grond op die locatie wordt eerst aangepast om de kiel, de ruggengraat van het schip, dat zijn gewicht draagt, vast te houden, daarna wordt het droogdok gevuld met water. Dit proces gebeurt via kleppen die worden geopend zodat het water het dok vult.
Het drijvende dok vult zijn "compartimenten" met water, waardoor het dok gecontroleerd in het water zinkt tot een vooraf bepaalde diepte, gebaseerd op het schip, dat wil zeggen op basis van de diepte waarmee het schip zich in het water bevindt. Voor kleine schepen kan de diepte slechts 4,50 m of 6 m bedragen. Bij grotere schepen, zoals olietankers, kan deze diepte 24 m of zelfs 30 m bedragen. Zelfs op deze diepten blijven de cockpit en de bovenbouw van het droogdok boven water.
Het gemeenschappelijke droogdok opent zijn sluizen om het schip binnen te laten.
Het schip arresteren
In droge of drijvende dokken komt het schip langzaam binnen, zo dicht mogelijk bij de hartlijn van de ankerkamer om de ankerplaatsen onder de kiel vast te zetten wanneer het drijvende dok wordt opgetild of het droogdok wordt leeggemaakt. Ankerlijnen worden door het schip geplaatst en vastgezet om het op zijn plaats te houden.
Het dok drogen
Als het schip op zijn plaats ligt, sluit het droogdok zijn sluizen en pompt het water uit de kamer, waardoor er een droge ruimte ontstaat voor werkzaamheden rondom en onder het schip. Bij drijvende dokken worden pompen gestart die water uit de vloedkamers halen, waardoor het dok drijft en het schip uit het water wordt getild. Om het dok te verlaten, wordt het proces gewoon omgekeerd.