Inhoud
De vruchtzak is samengesteld uit twee dunne transparante membranen, de amnion en het chorion. Het chorion vormt de buitenste laag en de amnion bestaat uit de binnenste laag, die het vruchtwater bevat. Deze vloeistof omhult en beschermt de foetus tot zijn geboorte en biedt bescherming en regeling van de lichaamstemperatuur.
Tijdsinterval
De vruchtzak begint al snel na de bevruchting met vloeistof gevuld te worden, ergens tussen de eerste twee weken van de zwangerschap. De hoeveelheid vocht neemt toe naarmate de foetus zich ontwikkelt en neemt dan een beetje af, rond de 38e week van de dracht. Vlak voor of tijdens de bevalling breekt het vruchtwaterzakje en stroomt vloeistof door de vagina.
functie
Het vruchtwater is lichtgeel en dient om de foetus tegen stoten en stoten te beschermen. Het zorgt voor een stabiele temperatuur en helpt de ideale lichaamstemperatuur voor de foetus te behouden. De vloeistof zorgt ervoor dat de baby vrij kan bewegen en de spieren kan oefenen die zich in symmetrie in het bewegingsapparaat ontwikkelen. Het maakt de ontwikkeling van de longen mogelijk wanneer de foetus het vruchtwater begint te ademen, versterkt en ook het maagdarmkanaal ontwikkelt wanneer de vloeistof wordt ingenomen. De nieren ontwikkelen zich terwijl de foetus in de vloeistof urineert.
effecten
Voortijdige ruptuur van de vruchtzak, vaak aangeduid als buideloverloop, verhoogt het risico op infectie voor het kind en vereist medische observatie. De bevalling is vaak moeilijker, en kan langer duren, bij vrouwen van wie de vruchtzak is gescheurd voordat de bevalling is begonnen. Als de vruchtzak niet is gescheurd, kan uw arts of verloskundige de zak breken om met de bevalling te beginnen.
waarschuwing
Een onvoldoende hoeveelheid vruchtwater, oligohydramnion genoemd, kan een indicatie zijn van breuk van de vliezen, placentaire disfunctie of foetale afwijkingen. Overmatige hoeveelheden vruchtwater, polyhydramnios genaamd, kunnen wijzen op zwangerschapsdiabetes of aangeboren afwijkingen.
Preventie / Oplossing
Als er defecten of aangeboren ziekten worden vermoed, kan de arts ervoor kiezen een vruchtwaterpunctie uit te voeren om het vruchtwater te onderzoeken op mogelijke chromosomale of andere defecten. Dit wordt bereikt door een lange, dunne naald in de buik te steken, de vruchtzak door te prikken en ongeveer 2 eetlepels vruchtwater te verzamelen. Deze test wordt meestal gedaan in week 16 als wordt vermoed dat er sprake is van spina bifida. Vruchtwaterpunctie heeft een 1 op 400 risico op een miskraam, met sommige schattingen hoog op 1 op 100.
misvattingen
De overtuiging dat zwemmen of zwemmen tijdens de zwangerschap ervoor zorgt dat water de baarmoeder binnendringt en bacteriën in het vruchtwater brengt, is totaal ongegrond. Water komt niet in de vagina en het reist ook niet naar de baarmoeder, tijdens het baden of zwemmen.