Inhoud
- Sir Francis Galton
- Alfred Binet
- Intelligentie quotiënt
- Henry Goddard
- Lewis Terman
- De IQ-test en eugenetica
De moderne IQ-test werd ontwikkeld door een aantal verschillende mensen tussen het einde van de negentiende eeuw en het begin van de twintigste eeuw. Oorspronkelijk werd de test gedaan om te bepalen welke kinderen speciale hulp op school nodig hadden, maar toen werd het een manier om mensen te scheiden in op intelligentie gebaseerde groepen. Daarom is de IQ-test de afgelopen decennia zowel geschat als bekritiseerd.
Sir Francis Galton
De geschiedenis van de IQ-test kan worden toegeschreven aan Sir Francis Galton (1822-1911). In de jaren 1860 begon Galton de relatie tussen menselijke erfelijkheid en menselijke vaardigheid te bestuderen, en hij was het die het debat "natuur versus onderwijs" begon. Hij was ook de eerste die statistieken gebruikte om menselijke kenmerken en vaardigheden te meten, inclusief intelligentie. In de jaren 1890 nam een van de studenten van Galton, James Mckeen Cattell, de intelligentietest naar de Verenigde Staten.
Alfred Binet
In 1904 machtigde de Franse regering Alfred Binet (1857-1911) om een test te ontwikkelen om de intelligentie van kinderen op school te meten. Binet ontwikkelde een reeks intelligentietests met de hulp van Theophile Simon, die bekend werd als de Simon-Binet IQ-tests, die de basis vormden voor toekomstige tests.
Intelligentie quotiënt
Door de tests in verschillende leeftijdsgroepen uit te voeren, kon Binet het intelligentiequotiënt (IQ) van een individu bepalen.Als 70% van de 10-jarigen bijvoorbeeld een bepaalde test heeft gehaald, vertegenwoordigt die test het IQ van tienjarigen en degenen die geslaagd zijn voor de test worden gemiddeld beschouwd als een IQ van "100". Maar als een achtjarige een test voor kinderen van tien zou halen, dan zou Binet weten dat ze een geavanceerd IQ had van 125 (10/8 x 100).
Alfred Binet geloofde dat iemands intelligentiequotiënt een vloeiende realiteit was, dus het doel van IQ-testen was om te bepalen welke kinderen speciale aandacht op school nodig hadden. Deze filosofie zou worden afgewezen door de volgende voorstanders van de IQ-test.
Henry Goddard
Henry Goddard (1866-1957) was een directeur van een school in New Jersey, die de IQ-tests van zijn school gebruikte als toelatingsexamen voor zijn school. In tegenstelling tot Binet geloofde Goddard dat iemands intelligentie iets vastliep, dus een laag IQ vertegenwoordigde een onvermogen om te leren. Goddard rangschikte ook individuen als normaal, imbecielen en idioten op basis van de testresultaten.
Lewis Terman
Tijdens de Eerste Wereldoorlog kreeg Lewis Terman (1877-1956) toestemming van het Amerikaanse leger om een IQ-test te ontwikkelen waarmee hij snel het enorme aantal rekruten kon selecteren. Terman beoordeelde de Binet-test en creëerde de Stanford-Binet IQ-test. Dit is de belangrijkste test van de Amerikaanse intelligentie geworden gedurende vele decennia en wordt nog steeds gebruikt in sommige bedrijven en scholen.
De IQ-test en eugenetica
De duistere kant, die zowel Goddard als Terman geloofden dat de IQ-test had, was dat deze kon worden gebruikt voor eugenetica, de systematische creatie van menselijke wezens, met het doel mensen te creëren met de gewenste fysieke en intellectuele eigenschappen. Hierdoor werden IQ-tests in de jaren zestig en zeventig onpopulair in de Verenigde Staten. Tegenwoordig geloven sommige psychologen dat testen nuttig is omdat het kan bepalen welke studenten speciale hulp nodig hebben, terwijl anderen geloven tests zijn bevooroordeeld voor vrouwen en niet-blanken.