Inhoud
Elke chemische analysemethode heeft een detectielimiet (LD / LOD) en een kwantificatielimiet (LQ / LOQ). Deze limieten weerspiegelen het feit dat elke testtechniek een drempel heeft waaronder het gezochte element niet betrouwbaar kan worden gevonden. Om deze reden rapporteren analytische laboratoria zelden een testresultaat als een "nul" -concentratie van een bepaald chemisch element, maar gebruiken in plaats daarvan de uitdrukking "niets gedetecteerd". U kunt LD of LQ voor een specifieke testmethode berekenen met behulp van enkele statistische basisgegevens.
Detectielimiet
LD voor een analytische methode is het minimale niveau van een te testen chemisch element dat met redelijke nauwkeurigheid kan worden gedetecteerd. De methode kan mogelijk lagere niveaus detecteren, maar op deze niveaus wordt de kans op een fout-positieve test onaanvaardbaar. Dit komt omdat alle testmethoden enige willekeurige variatie in hun resultaten hebben; daarom, als een monster niets van de geteste chemische stof bevat, kan de test aantonen dat er inderdaad een kleine hoeveelheid van dat element is. Om deze reden worden zeer lage resultaten verdisconteerd. De lijn waar het moeilijk is om echt positieve resultaten te onderscheiden van een willekeurige spreiding is LD.
LD vinden
Een laboratorium kan LD voor een methode vinden door tests te laten repliceren in een "lege" oplossing die geen van de interessante chemicaliën bevat. Het laboratorium berekent vervolgens het gemiddelde van de resultaten evenals hun standaarddeviatie (een maat voor de variatie in de replicaatmetingen). De volgende stap is om drie keer de standaardafwijkingswaarde aan het gemiddelde toe te voegen. Het resultaat is LD voor die methode. Gebaseerd op statistische principes, geeft bijna 100 procent van de geteste blancomonsters resultaten op of onder deze waarde. Daarom betekent een resultaat boven LD dat het laboratorium er zeker van kan zijn dat het een echte positieve identificatie heeft van de chemische stof waarvoor ze testen.
Beperking van kwantificering
Hoewel een laboratorium een chemische stof kan detecteren op niveaus boven LD, is het element slechts in een kleine hoeveelheid aanwezig. Om deze reden kan een laboratorium zich niet op zijn gemak voelen bij het plaatsen van een numerieke waarde op dat niveau. Dit leidt tot de behoefte aan LQ, die hoger is dan LD. Wanneer een test een resultaat op chemisch niveau onder de LD geeft, rapporteert het laboratorium "niets gedetecteerd". Wanneer het resultaat tussen LD en LQ ligt, wordt in het rapport 'gedetecteerd' vermeld en wanneer het resultaat boven LQ ligt, rapporteert het lab de werkelijke numerieke waarde van de chemische concentratie.
De LQ vinden
Een laboratorium vindt de LQ voor een methode met dezelfde gegevens die zijn gegenereerd om de LD te bepalen. De LQ wordt berekend door het berekenen van de gemiddelde lege replicatietesten plus 10 keer de standaarddeviatie. In tegenstelling tot LD is er geen echte statistische significantie voor het toevoegen van 10 standaarddeviaties. Door deze vele standaarddeviaties aan de gemiddelde nulwaarde-aflezing toe te voegen, wordt de LQ-waarde simpelweg te ver verwijderd van het gebied waar verwacht wordt dat een lege meting optreedt als gevolg van willekeurige spreiding. Dit zorgt ervoor dat het laboratorium ervoor zorgt dat elke meting boven het LQ echt positief is.