Inhoud
Het Financial Asset Pricing Model (CAPM) is een hulpmiddel dat beleggers en financiële adviseurs gebruiken om te proberen te bepalen hoe beleggingen zich gedragen en dus in prijs en in rekening te brengen. Zoals alle wiskundige modellen die proberen te voorspellen wat er in de echte wereld zal gebeuren, heeft het echter een aantal beperkingen in de methodologie.
Portfolio Theorie
De fundamenten van de CAPM-methodologie komen uit de portefeuilletheorie van William Sharpe, die de concepten 'systeemrisico' en 'niet-systemisch' op de beleggingsmarkt introduceerde. Systemisch of marktrisico is het risico een deel van de investering te verliezen die inherent is aan de gehele aandelenmarkt. Niet-systeemrisico's zijn die verbonden aan het verlies van waarde van een bepaalde belegging. Deze concepten hebben geleid tot een moderne portefeuilletheorie, die zegt dat een zeer gediversifieerde portefeuille is beschermd tegen niet-systeemrisico's.
Definitie van CAPM
Het CAPM is gestructureerd in portefeuilletheorie door te trachten systemische risico's te specificeren, die niet verwaterd worden door diversificatie, en niet-systeemrisico's. Het doet dit door de risico's van een specifieke actie te analyseren in de context van marktvolatiliteit als geheel. De theorie draait om een vergelijking die het verwachte rendement op de investering bepaalt, waarbij de belangrijkste term een vertegenwoordiger is van de reactie van die investering op veranderingen in de markt. Deze term wordt vaak "bèta" genoemd.
beperkingen
Zijn methodologische aannames zijn de oorzaak van de meeste beperkingen van de theorie. Het belangrijkste onderdeel van de vergelijking, de relatieve volatiliteit van de belegging, vereist de mogelijkheid om de volatiliteit van de markt als geheel te meten en daarom zou het noodzakelijk zijn om de volatiliteit van elk van de mogelijke investeringen in de markt te analyseren. Dit is onmogelijk. Degene die het CAPM-model toepast, gebruikt een index, zoals de Ibovespa, om de algemene marktvolatiliteit te vertegenwoordigen, maar geeft niet de werkelijke maat weer die het model vereist om accuraat te zijn. Het CAPM kan dus alleen tot benaderende prognoses komen.
Risico's als maat voor de prestaties
Voor CAPM bepaalt het risiconiveau van een aandeel waarom de ene voorraad een hogere prestatie heeft dan de andere. Dit betekent dat, volgens het model, een risicovollere actie meer financieel rendement zal opleveren dan een veiligere. Het CAPM vertegenwoordigt deze risicofactor in bèta. Polls betwijfelen dit uitgangspunt en de professoren Eugene Fama en Kenneth French bestudeerden het aandelenrendement op de drie grootste aandelenmarkten tussen 1963 en 1990 en beseften dat het verschil in de bèta van het aandeel, dat CAPM zegt, bepalend is voor de de terugkeer van het aandeel, legde niet de verschillende aanwinsten aan investeerders uit.