Inhoud
Bijna iedereen herkent een trombone, maar weinigen weten hoe ze een opmerkelijke trombonist moeten noemen. Gewaardeerd als betrouwbare en noodzakelijke ondersteunende muzikanten, worden trombonisten gezien als ondersteunende performers wiens rol het is om de mensen in het middelpunt van het podium te ondersteunen. Een zielige realiteit, omdat de virtuositeit van vele trombonisten, zowel levend als dood, heeft bijgedragen tot verhoging van het prestatieniveau en de waardering van muziek.
Symfonische trombonisten
De meeste trombonisten spelen veel soorten muziek in veel verschillende contexten. Maar sommigen bouwden hun reputatie op in de beste orkesten ter wereld. Joseph Alessi, bijvoorbeeld, heeft zijn sporen nagelaten als de belangrijkste trombonist van het New York Philharmonic. Hij ontving de Internationale Trombone Association-prijs voor beheersing van het instrument. Naast zijn activiteiten als orkest-instrumentalist excelleerde Alessi ook als opvoeder en solist. In 2011 was Toby Oft de ervaren trombonist van het Boston Symphony Orchestra. Eerder had hij in verschillende Amerikaanse orkesten gespeeld en tal van workshops en masterclasses gegeven. James Miller viel op als de belangrijkste trombonist van het Los Angeles Philharmonic (Los Angeles Philharmonic). Als professionele componist heeft Miller een eclectische muzikale achtergrond, gevolgd door populaire artiesten zoals Michael Bublé.
Trombonisten van metaalorkesten
Bands of metal-orkesten komen tegenwoordig vaker voor op middelbare scholen en hogescholen dan in professionele kringen. Tegen de tijd dat ze de muziekscene domineerden, pochte de trombonesectie enkele van de best presterende muzikanten. Een van hen was Arthur Pryor, die met de legendarische John Phillip Sousa speelde. Pryor bezat een benijdenswaardige techniek en behendigheid die wedijverde met die van klarinettisten, saxofonisten en fluitspelers. En dat was niet gemakkelijk voor een trombonist. Sterker nog, Sousa klom erin om snelle en zwevende solo's te spelen, gewoon om zijn talenten te laten zien.Hij trad ook op als leerling van Sousa bij het orkest. Nick Hudson volgde in de voetstappen van Pryor. Begonnen in de Salvation Army-bands in het VK, speelde Hudson in veel metaalorkesten in heel Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. In 2011 stond hij bekend om behendigheid en technische competentie.
Jazz trombonisten
Een lijst met de grote jazztrombonisten zou moeten beginnen door de hoed af te nemen voor Glenn Miller en Tommy Dorsey. Naast het feit dat ze toptrombonisten waren, leidden ze grote jazzbands (big bands) die de horizon van de muziek verbreedden tijdens het swingende tijdperk in de jaren dertig en veertig met arrangementen van ongeëvenaarde instrumentatie. Naarmate jazz meer progressief werd in kwaliteit, werd Frank Rosolino de trombonist die een nieuw tijdperk vertegenwoordigde. Rosolino, die een groot deel van zijn carrière in het baanbrekende orkest van Stan Kenton heeft gewerkt, heeft talloze albums opgenomen die de bijdrage van Kenton aan de jazzwereld versterkten. Rosolino speelde ook met Quincy Jones. Bill Watrous speelde met een zachte toon en technisch vlekkeloze behendigheid. Nadat hij in de jaren zeventig zijn eigen jazzorkest oprichtte, ontwikkelde Watrous een reputatie voor het uitpakken van ongebruikelijke instrumentgeluiden die een kenmerk werden van zijn solo en improvisatie.
Rock trompetten
Zoals jullie allemaal weten, zijn er maar een paar trombonisten in de rockscene, maar sommige muzikanten kunnen zich losmaken van de regels die van toepassing zijn op muziekgenres. Bonerama is een groep trombonisten die eind jaren 90 door Mark Mullins en Craig Klein werd verzameld. Hun stijl is wat ze "metal funk rock New Orleans" noemen. In 2005 prees het tijdschrift "Rolling Stone" Bonerama, wat eigenlijk een rondtrekkende jamsessie is, in zijn uiterst innovatieve stijl.