Inhoud
- Toepassingen
- Wat is het verschil?
- Lithiumaspartaat vs. lithium orotaat
- Veiligheid
- Dosering
- Beschikbaarheid
Lithium (Li) is een metaalspoor dat in de natuur voorkomt en tot de alkalifamilie behoort. Lithium wordt vaak voorgeschreven voor bipolaire stoornis en OCS. Lithiumaspartaat en orotaat zijn beide gevonden vormen van lithium.
Lithiumaspartaat is een zout dat is gebonden aan asparaginezuur (een aminozuur) en orotaat is het zout van lithium dat is gebonden aan orootzuur (ook bekend als vitamine B13).
Toepassingen
Laaggedoseerde lithiumaspartaat en orotaat zijn gebruikt om alcoholisme, verslavingen, angst, depressie en migraine te behandelen en om hersenveroudering te voorkomen.
Wat is het verschil?
Lithium kan niet worden opgenomen zonder te zijn gekoppeld aan een andere stof, ook wel bekend als een "minerale drager". Aspartaat en orotaat werden aanvankelijk gebruikt als mineraaldragers door Dr. Hans Nieper, een Duitse arts die ze promootte als een alternatieve therapie voor kanker. In het geval van lithiumorotaat is de minerale drager orotinezuur. In het geval van lithiumaspartaat is de minerale drager asparaginezuur.
Lithiumaspartaat vs. lithium orotaat
De meeste voorstanders van een lage dosis lithiumtherapie worden ook aanbevolen door Dr. Jonathan Wright. Aspartaat wordt echter beschouwd als een excitotoxisch aminozuur. Excitotoxinen zijn stoffen die zich binden aan zenuwcelreceptoren en schade aanrichten door superstimulatie. Volgens Dr. Russel Blaycock, auteur van "Excitotoxins: The Taste That Kills", kan een teveel aan aspartaat leiden tot excitotoxische reacties bij gevoelige mensen.
Aan de andere kant bleek uit een studie van het Baker Medical Medical Research Institute in Australië dat orootzuur alleen cardioprotectieve voordelen kan hebben. Het is ook gebruikt voor ziekten zoals multiple sclerose, hepatitis en vroegtijdige veroudering. Bodybuilders gebruiken dit zuur soms, omdat wordt aangenomen dat het de productie van ATP verbetert, een belangrijk onderdeel van het cellulaire metabolisme.
Veiligheid
Een studie uit 1979, gepubliceerd in The Journal of Pharmacy and Pharmacology, ontdekte dat lithiumorotaat de nierfunctie bij ratten verminderde. Deze studie is echter bekritiseerd, omdat de gebruikte doseringen veel hoger waren dan nodig.
Recente onderzoeken, uitgevoerd door de Universiteit van Toronto, geven aan dat orootzuur de vorming van levertumoren bij ratten bevorderde. Op basis hiervan concludeerde de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid dat het gebruik van orotaat als transmitters van mineralen een punt van zorg was. Er zijn geen langetermijnonderzoeken naar deze stoffen, dus voorzichtigheid is geboden.
Dosering
Dr. Hans Nieper ontdekte dat lithiumaspartaat en -orotaat efficiënter werden opgenomen dan de meest voorkomende voorgeschreven vormen van lithiumcarbonaat en -citraat. Hierdoor zijn de doseringen van lithiumaspartaat en orotaat veel lager dan de voorgeschreven vorm.
De aanbevolen doseringen van aspartaat en lithiumorotaat variëren volgens Tahama Clinica van tien tot twintig mm. In 2007 kreeg een 18-jarige vrouw een overdosis aan een supplement met lithiumorotaat en werd ze opgenomen in het University of Pittsburgh Medical Center. Ze ervoer misselijkheid en braken, maar herstelde snel.
Beschikbaarheid
Lithium orotaat en aspartaat zijn zonder recept verkrijgbaar. Ze zijn gelijk in prijs.