Inhoud
De Europese middeleeuwse samenleving was verdeeld in drie staten: de kerk, de adel en het volk. Mensen geboren in de adel werden geboren aan de top van de sociale orde. Historicus Jackson Spielvogel zegt dat de adel een kleine minderheid was van de Europese bevolking - slechts ongeveer twee of drie procent van de totale bevolking in de 18e eeuw. Adellijke families bezaten verschillende stukken land en vochten met andere adellijke families om eigendommen. Adel was rijk aan amusement, maar ze moesten ook hard werken om hun eigendommen te behouden.
Gevechten
De adel was een klasse van krijgers. De edelen losten hun geschillen op door te vechten - de machtigsten gingen zelfs met elkaar in oorlog. Omdat ze zeer machtige mensen waren en aan de dingen op hun eigen manier gewend waren, hadden edelen gewelddadige temperamenten die tijdens rechtszittingen explodeerden. Elk adellijk huis huurde een persoon in die het equivalent was van een public relations-specialist om hun werkgever te kalmeren als hun geduld brak.
Vermaak
De adel werd vermaakt door naar toernooien te kijken, die valse veldslagen tussen ridders waren. Niet al het amusement was passief. Adellijke mannen en vrouwen leerden bijvoorbeeld pijl en boog. Ze vermaakten gasten voor het diner door artiesten in te huren om voor hen op te treden, waaronder goochelaars, jongleurs en minstrelen.
Boekhouding
De edelen hadden de leiding over grote landgoederen en uitgebreide goederen. Een van de belangrijkste taken van de adel was het behouden van hun rijkdom. Ondanks dat ze rijk waren, konden ze niet alle tijd besteden aan laseractiviteiten. Ze moesten tijd besteden aan het beheren van het onroerend goed en het verzorgen van de cashflow.
Geestelijkheid
De katholieke kerk had veel macht in de middeleeuwse Europese samenleving. De kerk beschikte over aanzienlijke fondsen en betaalde graag geen belasting. De meeste edelen geloofden in het "goddelijk recht van koningen" -principe, wat betekende dat koningen goddelijke steun hadden voor hun regering. Vaak was er samenwerking tussen de geestelijkheid en de adel in de middeleeuwse Europese samenleving, aangezien sommige senior leden van de geestelijkheid uit adellijke families kwamen. Het waren typisch de jongste kinderen van adellijke families die het land niet erfden. Kloosters en abdijen werden erg rijk gemaakt door de huur die ze aan de pachtboeren in rekening brachten.