Inhoud
Een fysieke beschrijving van de geografie en het klimaat van Saoedi-Arabië omvat geografische grenzen, een globaal overzicht van het heersende ecosysteem, een korte geschiedenis van het land en de productie van landbouw en mineralen. Dit artikel geeft een korte presentatie over het systeem van de regering van Saoedi-Arabië, met welke landen het grenzen en een lijst van de 13 provincies.
afmeting
Saoedi-Arabië is het grootste land op het Arabische schiereiland. Het grenst aan de Perzische Golf in het noordoosten; met de Rode Zee naar het westen; met Jordanië, Irak en Koeweit naar het noorden; met Qatar, Bahrein en de Verenigde Arabische Emiraten in het oosten; en met Oman en Lémen in het zuiden. Het gehele grondgebied is ongeveer 2.150.000 km², met een overwegend droog en warm woestijnklimaat.
aardrijkskunde
Saoedi-Arabië heeft geen rivieren of grote meren. Een bergketen van hoge bergen ligt parallel aan de Rode Zee in het oosten van het land. Het is in dat deel in het oosten dat de twee heilige steden, Mekka en Medina, zijn gesitueerd. In het centrum-westen van het land ligt de hoofdstad, Riyad, en in de Perzische Golf zijn belangrijke kuststeden zoals Ad Dammam en Ra's al Khafji. Jabal Sawda (de Zwarte Berg) is het hoogste punt in Arabië op 3.100 meter. Omdat het een woestijn is, zijn enkele delen van het land bebouwbaar en daarom importeert Arabië het meeste voedsel, met uitzondering van vlees en andere dierlijke producten.Watervoorzieningen worden uitgebreid door het gebruik van kustontziltingsinstallaties.
geschiedenis
Het koninkrijk Saudi-Arabië werd gevormd na het einde van de Eerste Wereldoorlog, maar een intern conflict belette tot 1932 de eenwording van wat nu bekend staat als Saoedi-Arabië, een evenement dat jaarlijks wordt gevierd op 23 september. De beheersing van watervoorraden is de oorzaak geweest van verschillende conflicten met buurlanden zoals Qatar en Jemen, waarvan de meeste worden beschermd door een overeenkomst tussen landen. Bovendien oefent de Saudische overheid strenge controle uit op minerale hulpbronnen aan haar grenzen, waaronder olie. In economisch opzicht heeft de controle van de natuurlijke hulpbronnen het Saoedi-Arabië mogelijk gemaakt een hoog bruto binnenlands product (BBP) te accumuleren en is daarom een van de belangrijkste bijdragers aan andere landen, zoals Libanon en de Palestijnse gebieden.
functie
De koning van Saoedi-Arabië treedt ook op als premier en heeft daarom een dubbele rol in de regering. Alle regeringsfuncties, waaronder het ministeriële kabinet en het overlegorgaan of "Majlis al-Shura", worden door de koning benoemd. Er zijn geen verkiezingen in Arabië en daarom zijn er geen politieke oppositiepartijen, hoewel groepen buitenlandse bedrijven en vrouwenrechtengroepen enige druk uitoefenen op de regering. De wetten in Saoedi-Arabië zijn gebaseerd op een interpretatie van de shari'a of islamitische wet en worden beheerd door een hooggerechtshof.
effecten
De belangrijkste export van het land is olie, die wordt beschouwd als de grootste oliebron ter wereld. Het inkomen verdiend door olie levert de meeste overheidsuitgaven, hoewel er enkele initiatieven zijn om de economie te diversifiëren en buitenlandse investeringen aan te trekken. Geografische en klimatologische barrières, zoals decennia-lange droogtes en grote zoutvlakten, voorkomen huisvesting anders dan voor olie-exploratie in een groot deel van het land. Saoedi-Arabië is de thuisbasis van de grootste zandwoestijn ter wereld (de Rub al-Khali of "lege wijk").
overwegingen
Saoedi-Arabië is verdeeld in 13 provincies, elk met een eigen hoofdstad. De provincies zijn: North Rim, Jouf, Tabuk, Gail, Qasim, Medina, Maca, Riyad, Oostelijke Provincie, Baha, Asir, Jizan en Najran.
potentieel
Ondanks het woestijnklimaat, zorgt de extreme hitte van het land ervoor dat veel kuststeden een hoge luchtvochtigheid hebben die soms oploopt tot 100%. Grote woestijngebieden werden omgezet in akkerbouwgebieden door middel van irrigatie, waardoor Arabië exporteur van bepaalde landbouwproducten kon worden, zoals dadels. Meer diversificatie, waaronder het gebruik van ondergrondse irrigatie en wateroverdracht, kan de landbouwproductie van het land verder versterken.