Inhoud
Alle conflicten lijken een reeks fasen te doorlopen. Het exacte aantal en de aard van deze fasen variëren, afhankelijk van de specialist die het juiste onderscheid maakt. In het boek "Essentials of Organizational Behavior" beschrijft auteur Stephen P. Robbins vijf niveaus van conflict, beginnend met mogelijke oppositie en eindigend met mogelijke uitkomsten. Eric Brahm en Louis Kriesberg, van het Beyond the Knowledge of Intractability-project, aan de Universiteit van Colorado, zien de situatie als een reeks van zeven niveaus die op de een of andere manier de vijf die Robbins beschouwde, overlappen.
Noodgeval
De noodsituatie doet zich voor wanneer er ruimte is voor vijandigheid en een mogelijke situatie een conflict wordt. Volgens de organisatorische context van Robbins is dit verdeeld in twee opeenvolgende fasen. Te beginnen met "mogelijke oppositie of onverenigbaarheid". Brahm en Kriesberg noemen het "latent conflict", wanneer de kans voor de botsing is bereikt, vanwege afwijkende meningen in communicatie, actie of persoonlijke kwesties. Als één kant negatief wordt beïnvloed door deze omstandigheden, genoeg om erop te reageren, wordt het conflict wat Robbins de fase van "cognitie en personalisatie" noemt.
In de rij gaan staan
In dit stadium is het conflict geëvolueerd, zodat beide partijen de intentie van de ander correct of, zoals gewoonlijk, verkeerd waarnemen. Op dit punt beginnen de betrokkenen gedrag te vertonen dat lijnrecht in strijd is met de bedoelingen van de tegenstander, zoals competitieve claims en ontwijkingstactieken. Hier kan de botsing "geïnstitutionaliseerd" worden als de partijen de ander als een tegenstander blijven zien, en hun perceptie van de identiteit van de ander voortzetten op basis van hun positie in het conflict.
Crisis
Op een bepaald punt in het conflict raken tegenstanders zo gepolariseerd dat geen van beide partijen wil toegeven, ook al is geen van beiden bereid om te winnen. Deze crisis (of noodfase) kan worden bereikt nadat overheersingsstrategieën hebben gefaald, steun niet bestaat, middelen zijn verdwenen of de kosten van deze strijd te hoog zijn geworden. Gewoonlijk wordt in deze tijd ruimte geopend voor de beleving van de impasse.
Onderhandelen
Zodra de twee betrokkenen erkenden dat ze in een impasse waren beland, wordt de vasthoudendheid van de juiste posities losgemaakt, worden de emotionele intensiteiten en gehechtheid verzacht en groeit het verlangen om naar de ander te luisteren. Op dit punt bereikt de situatie een niveau van "de-escalatie" en de mogelijkheid dat er overeenkomsten ontstaan. Er worden strategieën gevormd, zoals toezeggingen en koopjes.
Resolutie
Waar Robbins naar verwijst in de nasleepfase, Brahm en Kriesberg verdelen zich in twee niveaus: "overeenkomst / oplossing" en "post-conflict vredesopbouw en verzoening". Wat de nomenclatuur ook mag zijn, deze vijfde en laatste fase vindt plaats wanneer het conflict zichzelf op de een of andere manier vreedzaam oplost, indien mogelijk. Robbins merkt op dat de resultaten functioneel of disfunctioneel kunnen zijn.