Inhoud
Rekening houdend met hoe wit en sterk de tanden zijn, zou je kunnen denken dat ze van bot zijn gemaakt. Maar dat is niet het geval, sterke tanden en botten delen een component genaamd hydroxyapatiet. De chemische samenstelling van de tand kan gemakkelijker worden begrepen wanneer de vier weefsels waaruit het bestaat afzonderlijk worden geanalyseerd: glazuur, dentine, cement en pulp.
Glazuur
Glazuur, een witachtige laag, is het hardste en meest gemineraliseerde deel van de tanden en het lichaam. Ongeveer 96% van het glazuur bestaat uit een mineraal genaamd hydroxyapatiet, dat ook ongeveer 50% van een bot uitmaakt. De overige 4% is samengesteld uit water en organisch materiaal. Door deze hoge concentratie aan minerale kracht is het glazuur sterk genoeg om de stress van bijten, kauwen en pletten te weerstaan. Deze zelfde eigenschap maakt het glazuur echter kwetsbaar en vatbaar voor scheuren en krassen.
Dentin
Dentine, een gelige substantie, vormt het grootste deel van de tand. Zij is verantwoordelijk voor het kleuren van de tand. Dentine, dat minder gemineraliseerd en broos is dan glazuur, met 70% mineralen (hydroxyapatiet en calciumfosfaat), 20% organische stof (voornamelijk eiwitten) en 10% water, werkt als ondersteuning van het glazuur. Omdat het zachter is dan glazuur, is de kans groter dat dentine verslechtert.
Cemento
Cement, een gelige substantie die de wortel van de tand bedekt, is zelfs zachter dan glazuur en dentine. Hydroxyapatiet is het hoofdbestanddeel en omvat ongeveer 40% ervan. Eiwitten, voornamelijk collageen (het meest voorkomende eiwit bij mensen), vormen ongeveer 33% van cement, terwijl water de resterende 22% uitmaakt. De rol van cement is om de tand aan het kaakbot te bevestigen en de stabiliteit ervan te waarborgen.
Pulp
Omdat het de "zenuw" van de tand is, is de grootste rol van de pulp het vormen van dentine door middel van cellen op het buitenoppervlak, odontoblasten genaamd. De pulpa bestaat uit bloedvaten en zenuwen. Onder de cellen die de pulpa vormen, bevinden zich witte bloedcellen, zoals macrofagen en T-lymfocyten.
Remineralisatie
Onderzoekers geloven dat fluoride, een versie van het element in tandpasta, een belangrijke factor is bij de remineralisatie van tanden. Zodra fluoride in contact komt met het tandoppervlak, trekt het andere mineralen aan. Zo'n blootstelling vermindert dus tandbederf.