Inhoud
Het belangrijkste verschil tussen een vrouw en een concubine is dat de man niet met de concubine trouwt en dat de concubine niet dezelfde wettelijke rechten en bescherming heeft als een echtgenote. De kinderen van een concubine werden bijvoorbeeld soms over het hoofd gezien bij de erfenis. Een vrouw die concubine wordt van een machtige man, kan haar positie echter gebruiken om haar eigen sociale status of die van haar gezin te bevorderen.
Verhaal
Het idee van een concubine is waarschijnlijk zo oud als dat van een huwelijk. De Romeinse beschaving, bijvoorbeeld, tolereerde concubinaat, wat de gewoonte is om een concubine te onderhouden. Zij en de praktijk om ze te handhaven zijn beide feiten die in de Bijbel worden genoemd, en naar alle schijn een legitieme en gangbare praktijk van die tijd waren. Concubines moeten in het binnenland met een man hebben geleefd en werden beschouwd als secundaire vrouwen van lagere schaal.
Klasse verschillen
In sommige gevallen hebben klasseverschillen een man er misschien van weerhouden een vrouw als zijn vrouw te hebben, en dan zou ze in plaats daarvan in een concubine worden veranderd. Het trouwen met een slaaf was bijvoorbeeld op verschillende momenten in de geschiedenis illegaal, en dus zouden een man en een slaaf die konden trouwen, hun relatie als concubinaat omschrijven.
Een regeling
De praktijk van concubinaat in de Bijbel verwijst over het algemeen naar machtige mannen uit de hogere klassen. Een vrouw wil misschien een concubine zijn van een machtige man. Haar status in de samenleving zou kunnen toenemen, afhankelijk van haar status voordat ze concubine werd, en ze zou ook kunnen genieten van een verbetering van de kwaliteit van het dagelijks leven. De keizers van het oude China hadden bijvoorbeeld duizenden bijvrouwen.
De kerk
Ongeacht de populariteit van de concubine in de geschiedenis, was het de katholieke kerk die het einde van de praktijk leidde. In de 16e eeuw was de kerk tegen het concubinaat, dat tot dan toe werd getolereerd. Protestanten volgden de katholieke kerk in deze kwestie en begonnen de praktijk te elimineren. Beide kerken waren voorstander van het huwelijk en niet van concubinaat, in de overtuiging dat concubines een morele fout vertegenwoordigden. Staten volgden, en het onderhouden van een concubine werd in bepaalde regio's een misdaad.