Inhoud
Het verschil tussen nachtzicht en infrarood is heel subtiel en maakt in de praktijk niet zoveel uit: men gebruikt versterkt licht, de ander gebruikt onzichtbaar licht. De meeste nachtzichtapparatuur maakt gebruik van infraroodtechnologie, maar een infraroodbeeld wordt niet altijd gebruikt bij nachtzicht. Wat op de lenzen van een infraroodcamera verschijnt, is een weergave van de golflengte van licht net onder het zichtbare spectrum. In nachtzicht versterkt de camera minimale hoeveelheden omgevingslicht.
Lichtspectrum
Infraroodbrillen kunnen afbeeldingen reproduceren in omstandigheden met weinig licht door gebruik te maken van de straling van licht dat wordt uitgezonden met een golflengte van 0,7 tot 30 micron, net onder de lengten die zichtbaar zijn voor het menselijk oog. Zelfs op een donkere, bewolkte en maanloze nacht zenden de meeste objecten thermisch infrarood uit, een onzichtbare rode golf met een lengte tussen 3 en 30 micron. Dit zijn de golflengten die verschijnen als een afbeelding van warmtestraling.
Versterkt licht
De meeste nachtzichttechnologie maakt gebruik van een soort infraroodbeeld om in het donker beelden te vormen. Naast infrarood, omvat een deel van de nachtzichttechnologie ook de versterking van een bijna onmerkbaar licht. Zelfs in omstandigheden waarin een mens de hand niet voor het gezicht kan zien, hebben katten, roofvogels en andere nachtdieren genoeg licht om zichzelf te begeleiden in een donkere nacht. De versterking van licht versterkt onmerkbare niveaus van zichtbaar licht.
Thermische beeldvorming
Het thermische beeld is een digitale benadering van een voor het menselijk oog onzichtbaar licht. Coupled Charge Devices (DCA's) ontvangen licht op de infrarode golflengte, net onder het zichtbare lichtspectrum, en een geautomatiseerde processor vertaalt deze golflengten in digitale beelden die op een scherm kunnen worden geprojecteerd. Alle materie zendt thermisch infrarood uit, zelfs wanneer er geen zichtbaar licht aanwezig is. Sommige van de meer gevoelige infraroodtechnologieën kunnen beelden onthullen die zich op meer dan 300 m afstand bevinden.
Lichtversterking
Versterkte lichtapparatuur ontvangt minimale niveaus van zichtbaar licht in de vorm van fotonen. Deze fotonen passeren een fotokathode die ze omzet in elektronen. Elektronen doorkruisen een plaat met microkanalen, maken miljoenen andere elektronen vrij en versterken het signaal. Een fosforscherm zet ze vervolgens weer om in fotonen. Deze omgezette fotonen bevatten de originele maar veel sterkere beelden. Omdat lichtversterking gereflecteerd licht gebruikt, kunnen objecten met een ondoorzichtig of donker oppervlak moeilijk te detecteren zijn, zelfs met geavanceerde versterkingstechnologie.