Inhoud
De wetenschappelijke naam voor de gevlekte gele hagedis is Lepidophyma flavimaculatum. De juiste niet-wetenschappelijke naam is al een gele, nacht gevlekte tropische hagedis. Hoewel afkomstig uit Noord- en Zuid-Amerika, het leeft in een klein stukje tussen Mexico en Panama en bereikt een lengte van ongeveer 13 cm. In de natuur kan het leven tot 15 jaar.
Beschrijving van het product
De gevlekte gele hagedis krijgt zijn naam vanwege de twee rijen gele stippen die van de zijkanten naar beneden komen. De huid heeft een kleurvariatie tussen donkerbruin en zwart, ook ruw. In het hoofd is de textuur van de huid enigszins anders en lijkt het op een slangevel. Zelfs de vorm van het hoofd is vergelijkbaar met een slangenkop. Ze is plat, met ogen aan elke kant. De buik van de hagedis is lichtgeel. De staart heeft banden van duidelijk overlappende schubben en puistjes.
leefgebied
De hagedis geeft de voorkeur aan leven op de vochtige bodem van tropische, tropische droge, subtropische vochtige bossen. Het leeft onder het puin van bladeren, blaft van bomen, rotsen, twijgen en ontbindende stammen. Ze zijn ook te vinden in grotten, rotsachtige spleten en boomstronken. Soms kunnen sommige soorten in het water leven.
dieet
De gele gevlekte hagedis voedt zich met termieten, mieren, krekels, schorpioenen, spinnen en duizendpoten. De hagedissen die in het water leven, gebruiken hun staarten om er zelf uit te stoten, om muggen, larven en andere insecten te vangen.
reproduktie
De meeste geel gevlekte hagedissen zijn levendbarend. De embryo's ontwikkelen zich in het vrouwtje en wanneer ze volwassen worden, bevallen ze. Het kan enkele jaren duren voordat de geslachtsrijpheid is bereikt en vervolgens tussen de maanden juni en juli vijf tot acht baby's geboren worden. Als er geen mannen aanwezig zijn, kan het vrouwtje zich ongeslachtelijk voortplanten. De resulterende nakomelingen zijn altijd vrouwelijk.
Heb het als een huisdier
De gele gevlekte hagedis is een timide reptiel en verschijnt zelden aan mensen in de natuur. Sommige mensen houden het als een huisdier, maar dat is zeldzaam. Wetenschappers geloven dat het aantal bestaande hagedissen in het wild afneemt als gevolg van de vernietiging van hun habitat. Het probleem bij het houden als een huisdier is om te zorgen voor een goede hydratatie in de kooi. Als er niet genoeg hydratatie is, zal de hagedis het moeilijker vinden om zich voort te planten. Hoewel het niet gevaarlijk is voor mensen, kan het toch een pijnlijke beet kunnen toebrengen.
